Suç ve Ceza: Süregelen “yüce” bir sessizliğin verniği.
Dinleyin!
Raskalnikov’ un kabüllenişi ne aşağılık bir olaydır. Bu insan müsveddesi, her şeyin farkında bir münevverdir. İnsan olanın bu dünyada yaşayamayacağı gerçeğine inanır. İnanmak diyorum çünkü bazı gerçekler de inanılmaya muhtaç.
Ama gelin görün ki insan bir şeylere en çok da insana tutunmaya temayüllü. Bir yalana tutunmak ne cahilce. Üstelik yalan olduğunu bile bile. Cahillikse topyekûn mutluluk.
Raskalnikov şunu keşfetti: Ya müesses nizamla yani insanlıkla savaşır, kazanmak içinse kendi kafana sıkarsın. Ya da müesses nizamın bir zerresi olan ve bu itibarla tabii olarak daha masum görünen bir insana tutunur, mağlubiyetle gelen aşağılık bir dinginlik belki mutlulukla yaşarsın.
Öte yandan Camus Veba’sında: “Siz bir düşünce uğruna ölümü göze alabilecek güçtesiniz, bu açıkça görülüyor. Bir fikir uğruna ölen insanlardan bıktım ben. Kahramanlığa inanmıyorum, bunun kolay olduğunu ve ölümle sonuçlandığını biliyorum. Beni ilgilendiren insanların yaşaması ve sevdiği yüzünden ölmesi.” diyor.
Bardağa bu bakımdan bakacak olursak bu incelemenin tersi de doğrudur. Hasılı mesele gene yalnızca olmak ya da olmamaktır.
