Melis
@mmelisozkan
bir söz bir yara,bir kitap bin şifa.
İstanbul Üniversitesi -Cerrahpaşa
İstanbul
Sivas
50 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Var mısın ki, yok olmaktan korkuyorsun?
Melis tekrar paylaştı.
“Umur derdik buna, artık kalmadı.
Sonra sonra anladım,
İnsan ancak güzel bir acıyla kalabilirmiş dünyada.
Bazen gidilirmiş;
Gitmekle ilgili şiirler okunurmuş ya da…
Sonra uyandım;
Başkasının ayaklarıyla devam ettim dünyaya…”
Seyyidhan KÖMÜRCÜ - Kış Kahrı
Ne yazık ki benim en büyük sorunlarımdan biri de bu: Unutmamak!
Okur Takip Önerileri
Melis tekrar paylaştı.
Hakkınızda hayırlı olduğu halde bir şeyden hoşlanmamış olabilirsiniz.Sizin için kötü olduğu halde bir şeyden hoşlanmış da olabilirsiniz.Yalnız Allah bilir,siz ise bilemezsiniz.
Sayfa 33
"ey şifâ kaynağı mücevher
merhem elinde fakat
bizi yaralı bırakıyorsun "
sonra kendine kafes arayan bir kuş gibi
tutsaklığı arayıp durdum
dikenden ağzı kanayan develer gibi
yine o dikene müptelâ oldum
Melis tekrar paylaştı.
Hiç durmadan git, çünkü giden
varacaktır sonunda ayrıldığı kovana.
Sayfa 15Kitabı okudu
Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar. Kimseye anlatılmaz bu dertler. Çünkü henüz çaresi de, devası da yok bu dertlerin. Düşündüm, herkesin gökyüzünde bir yıldızı varsa, benim yıldızım uzak, karanlık, anlamsız olmalı. Belki de hiç yıldızım olmadı.
Kendimin peşindeyim.
Kendimin, yani hakikatin. Hakikatimin.
Tüm güçlü ve zayıf taraflarımla kendimin...
Yoldaşsız bir yolda; Tek kişilik bir yolda. Herkes gibi. Yalnız. Yürüyorsam düşe kalka,
Bil ki ısrarımdan. Israr etmek zorundayım.
Evet, kendimde ısrar ediyorum. Yolumda...
Çaresizim, yaralıyım,
Kendimle aramdaki mesafeyi kapatmak zorundayım.
Büyüklerim gibi. Büyüklerin gibi.
Efendimiz gibi. Ölmek zorundayım.
Bir an önce. Hiç değilse; ölmeden önce.
bazı zamanlar yunus emre hasreti çöküyor bünyeme
bizim yunus,bir selâm sun çöle dönmüş yüreklere
dizinin dibinde
Bu dünyada insana en çok azap veren şey, meşrebine uygun olmayan kimse ile beraber olmaktır.
Döner yine Kenân’a kaybolan Yûsuf, üzülme / Üzüntüler kulübesi gül bahçesi olur bir gün, üzülme
İyileşir durumun ey gam çeken gönül kaygılanma / Geçer bu çılgınlığın, sakinleşir başın, üzülme
Dönmese de felek bizim arzumuzca iki gün / Bir kararda kalmaz devran her zaman, üzülme
