Okumadım:) Kitabın gösterdiği Bahman Ghobadi filmlerini izledim. Gördüm ki şarkı söylemek isteyen, söyleyemeyen/söyletilmeyen kadınlar var bi yerlerde.
Biz erkekler dünya işleriyle uğraştığımız için korkusuz, katı görünmek zorundayız. Ama kadınlar için durum farklıdır. Onlar bebeklerini büyütürler, emzirirler, kucaklarına alırlar. Bu nedenle yumuşak, sabırlıdırlar. İşte kızlarla oğlanlar da küçük erkekler, küçük kadınlardır. Bizler onlardan daha katıyızdır. Onları inciten şeyler bize dokunmaz. Örneğin, bir kıza el kaldırılmaz. O kız, kız kardeşin de olsa kaldırılmaz. Çünkü kızlar bizlerden daha güçsüzdürler, yumuşaktırlar. Öyle olmasalar bebeklerine şefkat gösteremezler. Hayvanların, yavrusu olan bir hayvana dokunmayışlarının nedeni budur. Onlarla hiç kavgaya tutuşmazlar. Yırtıcı aslanlar, filler dişilere karşı çok yumuşak davranırlar. Bizler de onlar gibi olmalıyız. Kadınların yürekleri de yumuşaktır. Bizim aklımıza gelmeyen şeyler onları çok incitir. Bir erkek yumruklarına olduğu kadar sözlerine de dikkat etmelidir. Ayrıca kadınlar son derece cesurdurlar....
"Nutuk söyleyenleri niçin alkışladıklarını çok defa bilmeyen sokaklar dolusu insanın kinle, küfür şimşekleriyle yüklü kalabalığı...Kalabalık, kalabalık, hep kalabalık..."