İlk olarak şunu söyleyebilirim ki, uzun zamandır okuduğum en iyi ve etkileyici kitaplardan biriydi. Evelyn... sen nasıl bir kadınsın böyle? Sana olan duygularım hala tam anlamıyla şekillenebilmiş değil. Kitabı okurken sana çok kızdım. Yapmaman gereken çok şey yaptın. Yaptığın şeylerin birçoğu sevdiklerini korumak adına olsa da bir o kadar saçmaydı. Şöhretini ve insanların düşüncelerini delicesine önemsemen sevdiklerine mâl oldu. İnsan doyumsuz bir varlık; onu elde etmesi, kendisini bunu elde etmek istemesinden geri durdurmuyor ; hep daha fazlası, hep... Ama her şeyin sonunda senin için söyleyebildiğim tek cümle, "Sen güçlüsün, Evelyn." oldu. Söylemeden geçemeyeceğim, favori karakterim hep Harry'di. Ayrıca değinmek istediğim bir diğer konu da; insanların kendi benliğiyle yaşayamaması, her daim topluma göre hareket etmeye çalışmak zorunda kalması gerçekten üzücü. Keşke Evelyn ve dünya üzerindeki bütün insanlar ne istiyorsa onu yapmakta özgür olsa ve gerçek benliğini saklamaya çalışmak zorunda olmasaydı. Biz, insanoğlu, yargılayıcı ve acımasız yaratıklarız.
