Sabitlenmiş gönderi
“Ben ki 29 yaşındayım. Ama binlerce yıldır seni arıyor, hasretini çekiyorum.”
Güneş bir ucundan doğar bir ucundan batar dünyanın. Işığı bir yerde saklamak mümkün müdür?
Reader Follow Recommendations
Bundan sonra, dedi Züleyha, nasıl eskisi gibi konuşur, eskisi gibi güler ve ağlarım? Nasıl aynı ağaç olur artık aynı olmayan ağaç, benim kalbimin üzerinden Yusuf geçmişken? Nasıl eskisi gibi görünür evren gözüme hiçbir vasfı artık eski vasıflarının hiçbirine benzemiyorken?
Yükselmek için düşmek, arınmak için kirlenmek, çıkmak için batmak lazım. Yeniden doğmak için ölmeli insan bir kere.
Hepiniz düz yollarda, sakin ve güvenli bir yaşamın kollarındasınız, bense derin ve karanlık bir kuyunun başındayım.
Kimsin ey, in misin cin misin? Çık yollarıma benim sen ey, ne’msin bileyim.
Ama kalbe giden bir yol vardır derûnumda. İşte asıl o zaman aynayım ve bahtım ben. Marifet o yolu bilmekte. Sûrete sûret, asıla asıl diyebilmekte.
Aydınlığıyla aydınlandı karanlıklarım, kokusuyla sağaldı bütün gizli saklı yaralarım.
Sana, dedi, en uygun armağan bir ayna olabilir yine de.
Bir ayna ki ona baktığında kendi güzelliğini göresin.
Ey varlığı varlıklara sebep olandan nişane olan! Gülümsedin, içim aydınlandı. Baktın ve konuştun ya benimle artık yitmem, eskimem.
Önce çile arkadan ihsan. Züleyha vazgeçti mi maşukundan?
Her gerçeğin kendine özgü değişmez yasaları varsa da gerçek neredeyse her zaman inanılmaz ve gerçeğe ters gibi görünür.
Senin acıma duygun belki de benim aşkımdan da güçlüdür.
