Mohaç
Sonunda Belgrad gibi önemli bir kilidi açıp verimli Pannonia ovalarına yönelen bu büyük güç, 1526'daki meydan muharebesi ile hem Orta Avrupa'daki geleceğinin kapılarını aralıyor hem de paradoksal şekilde kendi ana coğrafyası haline getirdiği Rumeli'nin yani Balkanların kaybına kadar gidecek olan uzun bir süreci de başlatmış oluyordu.
Sayfa 59Kitabı okuyor
Allah a giden yolda meleklerle karıştık...
MOHAÇ TÜRKÜSÜ
Bizdik o hücumun bütün aşkıyla kanatlı;
Bizdik o sabah ilk atılan safta yüz atlı.
Uçtuk Mohaç ufkunda görünmek hevesiyle,
Canlandı o meşhur ova at kişnemesiyle!
Fethin daha bir ülkeyi parlattığı gündü;
Biz uğruna can verdiğimiz yerde göründü.
Gül yüzlü bir afetti ki her pusesi lale;
Girdik zaferin koynuna, kindik ovisale
Dünyaya veda ettik, atıldık dolu dizgin;
En son koşumuzdur bu! Asırlarca bilinsin!
Bir bir açılırken göğe, son def'a yarıştık;
Allaha giden yolda meleklerle karıştık.
Geçtik hepimiz dört nala cennet kapısından;
Gördük ebedi cedleri bir anda yakından!
Bir bahçedeyiz şimdi şehitlerle beraber;
Bizler gibi ölmüş o yiğitlerle beraber
Lakin kalacak doğduğumuz toprağa bizden
Şimşek gibi bir hatıra nal seslerimizden
Destek YayınlarıKitabı okudu
Mohaç Meydan Savaşı (1526)
Buda şehri yakıldı ve sadece Süleyman’ın yerleştiği krallık sarayı ayakta kaldı. Burada İbrahim’le birlikte Macar Krallığı’nın hazinelerini toparladı ve Belgrad üzerinden İstanbul’a yolladı. Bunların arasında Matyas Corvinus’un bütün Avrupa’da ünlü kütüphanesi, Herkül, Diana ve Apollon’u temsil eden İtalya menşeli üç bronz heykel vardı.
Mohaç Meydan Savaşı (1526)
Sultanla ordusu 10 Eylül’de Buda’ya girdi. Yolda gelirken: “4 Eylül. Kamptaki kadınlar dışında bütün köylülerin öldürülmesi emri. Akıncıların yağmalamasının yasaklanması.” Sürekli olarak bilmezlikten gelecekleri, sultanın da zorlamayacağı bir yasaktı bu.
Mohaç Meydan Savaşı (1526)
Mohaç bundan sonra yakıldı, bütün çevresindeki araziler akıncılar tarafından ateşe verildi. “Mohaç’ın Yok Edilmesi”nin “Macar ulusunun mezarı” olarak betimlenmesi boşuna değil. Bugün dahi başına bir felaket gelen bir Macarın, “Boş ver, Mohaç Ovası’nda çok daha fazla şey kaybedildi,” dediği söylenir.
Kesin Osmanlı zaferi
Mohaç Meydan Savaşı (1526)
Sultanın tutsak almamak kararı centilmence olmaktan çok, amaca uygundu. Al renkli sancağının önünde çok geçmeden Macar soylularına ait bin kelleden bir piramit yükseldi.
Macar soylularının infazı