Işığın yolu...
Sanki bazı kitapları okumanın gerçekten zamanı var,sonra herkesin o kitaptan farklı tat alması ya da almaması var.
Hatta aynı kitabı, aynı kişi olduğumuzu sanarak defalarca okuduğumuzda bile farklı hisler ortaya çıkması var.
Belki bağlanma durumları hakkında çok şey okumama rağmen ( evet hepimiz belki biliyoruz nesilden nesile aktarılan bir şey ) ;duraksayarak okuduğum ve sürekli kişilerle olan diyaloglarımın gözümün önüne geldiği,sonra yorumlama olarak: ya işte karşıdaki de şu yüzden şöyle yapmış diye sürekli empati kurduğum bir kitap oldu benim açımdan..
Sanki çaresizlikleriyle kendi çaresiz anlarımı,çözümleriyle kendimce bulduğum çözüm anlarımı,sınır koymada kendi sınırlarımı nasıl tekrar tekrar ihlal ettiğimi gördüm.
Acaba nerelerde sınır ihlalini öğrenmiştim diye kendimle konuşmalarımı,nefes alırken o anlarda kimlerin yanımda olup olmadığını keşfedip yalnızlığıma sarılmamı gözlemledim.
Sevginin iyileştirici gücünü gözlemledim..
En önemlisi ne kadar zaman geçerse geçsin her an değiştiğimizi ve bunun koca bir hayat serüveni olduğunu gözlemledim.
Sonunda bunların farkında olduğumda ya da olduğumu sandığımda Mevlana'nın " yara ışığın içine sızdığı yerdir " sözü aklıma geldi. sımsıcak hissettirdi bana...
Umarım hepimiz içimize gerçek mânada bakabilmeyi deneyimleyebiliriz..
İhtiyacınıza göre şifa bulacağınız keyifli okumalarınız olsun..
