Momo herkesi, her şeyi dinlerdi. Böcekleri, otları, yağmuru, hatta ağaçlar arasında dolaşan rüzgarı bile. Her biri ona kendi dilince bir şeyler anlatırdı.
Genelde bir kitabı bitirdikten sonra köşeye çekilir içsel konuşmalarla değerlendirmemi yaparım. Belki tembelliğimden belki ne yazarsam yazayım zihnimdeki o karmaşık örüntüyü sözcüklere dökemeyeceğim düşüncesi...
Ancak bu kez yazmak istedim!
Amacım tehditle, boş vaatlerle insanları kandırıp birçok soruna neden olarak sonra da kahraman olan köpek
Karanlıkta ışığın parlıyor.
Bilmiyorum, nereden geliyor.
Çok yakındaymış gibi görünüyor,
Oysa o kadar uzak ki.
Adını bile bilmiyorum,
Ama ne olursan ol;
Parla, parla küçük yıldız!