elif
@monicae
ben edebiyattan ibaretim
İngiliz Dili ve Edebiyatı
İstanbul
83 reader point
Joined on July 2018
Okuma Hedefleri
"Dünyayı bilmeden yaşadım, hayatımı paçavraya çevirdim, Sennaya meyhanelerinde tükettim; izin verin iyi insanlar, bir kere daha yaşayayım! "
Hayallerimde "güzel ve yüksek şeylere dalışlar" ımda aşk maceraları yaşadım, Tanrım! Bu tamamıyla hayali, herhangi canlı varlıkla ilgisi olmayan aşklardan öylesine tatmin oluyordum ki, sonradan gerçek, tatbiki bir aşka hiç ihtiyaç duymuyordum; hatta gerçek bir aşkı lüks bile buluyordum.
Hudutsuz gururum ve bunun doğurduğu aşırı titizliğim yüzünden boyuna kendimle meşgul oluyor, kendimden bazen tiksintiye varan çılgınca bir hoşnutsuzluk duyuyor, başkalarının da bana aynı gözle baktığı düşünüyordum.
Reader Follow Recommendations
Arzunun akılla el ele vereceği gün hepimiz isteklerimize değil, aklımıza hizmet edeceğiz; çünkü aklımız başımızdayken manasız bir şey isteyerek kendimize bile bile fenalık yapmamıza imkan yoktur.
Peki, göz göre göre, yani gerçek çıkarının nerede olduğunu bildiği halde bunu umursamadan, hiç kimsenin ve hiçbir şeyin onları zorlamadığı başka, tehlikeli bir yolu tutan ve kaderin kendilerine çizdiği yoldan yürümek varken, kasten yapar gibi yeni, çetin, saçma, karmakarışık bir yol keşfetmekte inat eden insanların oluşturduğu milyonlarca örneğe ne demeli?
Kendi kendime macera hayalleri kuruyor, kafamda uydurduğum bir hayatı yaşıyordum.
Hey Tanrım, ya herhangi bir sebeple bu kanunlardan ve iki kere ikinin dört etmesinden hoşlanmıyorsam, tabiat kanunlarından, iki kere ikinin dört etmesinden bana ne? Şüphesiz böyle bir duvarın hakkından gelmeye gücüm yetmezse boşu boşuna yırtınacak değilim, ama karşımda gücümün yetmediği bir taş duvar var diye büsbütün boyun eğmeye de razı olamam.
Hiçbir pişmanlık, iş işten geçtikten sonra duyulan pişmanlık kadar acı değildir.
İnsanlar gerçekte hissettikleriyle yüzleşemeyecek kadar korktuklarında hep 'bu bir veda değil' derler.
Bu sözler Eleanor'u nihayet gülümsetti. O gülümsediğinde Park'ın içinde bir şeyler koptu. Hep böyle olurdu.
O kasetteki müzikte bir şeyler vardı. Bu müzik diğerlerinden farklıydı. Eleanor onun içini kıpır kıpır ettiğini hissetmişti. Hem heyecan vericiydi hem de tedirgin ediciydi. Eleanor'a dünyanın tahmin ettiği gibi bir yer olmadığını düşündürtmüştü.
İnsanlar birbirlerini değiştirebiliyormuş gerçekten.
Marianne, dedi, hiç inançlı biri değilim ama bazen Tanrı'nın seni benim için yarattığını düşünüyorum.
Kimsenin sevgisine değer olduğunu düşünmemişti Marianne. Ama şimdi yeni bir hayatı var, ilk anı da bu; Marianne üzerinden yıllar geçtikten sonra bile aynı şeyi düşünecek: Evet, o andı işte, hayatımın başladığı an o andı.