Uzun bir süre sonra bitirebildiğim kitap :)
Kitap içeriği bakımından her insanda olduğu gibi geçmişinin izlerini ve geleceğin kaygısını üzerinde taşıyan bir anlatı hakimdir ve öyle ki yazar 'Ben hep şimdiki zamanda yaşarım’ savını ortaya koyar düşüncelernin aksine, Pessoa, okura var olmaktan hem mutlu hem de mutsuz olduğunu anlatırken, kurtarılmak için yardım çığlıkları atıp bir yandan da yalnızlığıyla övünen anlar yaşattırır. Yıllarca insanların içinde ‘ayrık otu’ gibi yaşamayı kendine görev edinmiş bir isimdir çünkü, kendisini tarif ederken ‘ben bir hiçim, kendimi hiçbir şey olarak hayal ediyorum’ diye tanımlamıştır.Kendini ve yaşamı sorgulayan her okurun seveceği bir tarzda
