Mümtaz Nuran'ı her eve bırakışında bunu sonuncu zannederek korkardı.Ona göre insan ruhunun en az tahammül edebildiği şey saadettir.Istırabın içinden geçeriz.Tıpkı çalılık taşlık bir yolda yürür,bir bataktan kurtulmaya çalışır gibi ondan sıyrılmaya çalışırız.Fakat saadeti bir yük gibi taşırız ve bir gün farkında olmadan yolun bir ucunda,bir köşeye bırakıveririz.
Sayfa 224