Şeyma Çetin
@moorbuluut
İster ölüm olsun ister ayrılık
İnsan unutur mu var olduğu bedeni.
Dünya sözüm, can evim
Bir gün ağzından uzak gülerse ağzım
Tanrı gökyüzüyle boğsun beni.
Ölümü senden mi öğrenecektim
Soluğu canımdan çekilen kadın.
Gözyaşımın sahibi
Ne zaman alnımı camlara dayasam
Kanatlarını canıma batıra batıra
Sana uçuyor bütün kuşlar.
Reader Follow Recommendations
Çünkü sana hasret kalmasam
Öyle zannediyorum hayal bile kuramam
Sana bulutlar ısmarlamıyorum. Yağmur yağmur aksınlar ömrüne
Yazık! Kimse bize sonsuzluğun kendi ömrümüz olduğunu öğretmedi.
"İnsan bağışlayarak yener yanlışı. İnsanın acısını insan alır. İyilik böyle kolay yenilemez..."
Herkesin gövdesiyle var olduğu yerde yüreğini öne süren "bir beyazdım siyahlar arasında."
Onca acıdan sonra anladı ki, ölüm de yıkım da umut da umutsuzluk da aşk varsa güzeldi, kolaydı, katlanılırdı.
Herkesin dünyası kapı aralığı kadar genişti ve kimsenin sesinde mavilik yoktu.
Gelince sen geliyordum, ama gidince dünya kopuyordu yüreğimde.
Ne tuhaf, insanın en büyük hazinesi, ona en büyük acıyı çektiren yüreğiydi ve gökyüzünü içine alacak kadar genişti.
"Acıyla yaşamak çok zor"dedi. Haklılıkla pişmanlığın ebruli sesiyle yeniden sustu:"İnanmadan yaşamak da..."
Ey acıdan damıtılmış yaşama sevinci, sen ne güzel, ne büyük, ne değerlisin...
Geceyi seyrede seyrede öğrendim ki ışık insanın içinde yanmıyorsa yüzüne vurmuyor.