sen gittikten sonra bölündüm ben,
sen gittikten sonra yok oldum.
öldürdün ruhumu gidişinle,
sevmemeyeşinle...
sen gittikten sonra
kesildi bu dünya ile aramda olan iplerim.
sen gittikten sonra
kimsesiz kaldım ben.
beceremedim sevilmeyi,
beceremedim beni sevmeni.
sen gittikten sonra
buhar oldum, görünmez oldum,
anlaşılmaz, negatif oldum.
sen gittin
dünya siyaha büründü
gri bile renkli geldi,
siyah bile kurtaramadı beni...
sen gittin
ben kaldım
bir daha da geri dönemedim...
Belki de yalnızca mutsuz bir insanım ben. Durmak bilmeden kendi kendimi sorgulamalarımın, dalıp gitmelerimin, çevremde onlarca insan olduğu halde kimse yokmuş gibi davranmalarımın sebebi bu. Hiç beklemediğim bir anda geliyor bu düşünce aklıma.