Home
Search
Explore
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.40
Murat Bayram
Murat Bayram
@mrtbayram
Hiçbir şey hayat kadar şaşırtıcı olamaz. Yazı hariç.
Ankara
İstanbul
104 reader point
Joined on October 2019
Khaled Hosseini'nin okuduğum üçüncü kitabıydı. "Uçurtma Avcısı" ile "Ve Dağlar Yankılandı"dan sonra bu eseri ile de Afganistan'ın yakın tarihi, toplumu ve kültürü hakkında epey bilgilendim diyebilirim. Elbette Taliban'ın ikinci dönemi ile birlikte, bugünlerde o tarihe yeni sayfalar ekleniyor Afganistan'da. Her zaman ve her toplumda olduğu üzere en büyük acıları en kırılgan ve en savunmasız olduklarından kadınlar ve çocuklar yaşıyor.
Meryem ve Leyla'nın hikayesi özelinde Afganistan'ın yakın tarihine tanıklık etmiş tüm Afgan kadın ve çocuklarının hikayesi diyebilirim eser için. Diğer eserleri gibiydi, akıcı bir dille yazılmış, hikayesi vurucu, okuyucuyu etkileyen bir eser. Herkese tavsiye ederim.
Hikaye "Zaman Yolcusunun" bir grup bilim insanı arkadaşı ile, bilim ve özellikle zaman üzerine yaptığı bir sohbetle başlamakta. Ardından zaman yolcusunun kendi icat ettiği zaman makinesi ile gelecek bir zamana gidişi, orada yaşadıkları ve geri dönüşü, yine zaman yolcusunun ağzından bu arkadaşlarına anlatılmaktadır.
Wells'in okuduğum ilk kitabıydı. Bu zamana kadar okumamış olmam benim ayıbım elbette. Dili ve okunması kolay, anlatımı renkli. Eserin 1895'te yazılmış olması ve bu derece bir hayal gücü insanı şaşırtan ayrı bir konu. Önemli bir başyapıt bence. Herkese tavsiye ediyorum.
Altı kısa öyküden oluşmakta eser. İlk üç hikayede konu ve karakterler birbiriyle bağlantılı. Aynı hikaye, olayın farklı kahramanları gözünden anlatılmış. Diğer öyküler ise birbirlerinden farklı.
Güzel bir Ayşe Kulin eseriydi. Kısa sürede okudum ve bitti. Tavsiye ediyorum.
Reader Follow Recommendations
Ege'nin küçük bir balıkçı kasabasında, eşi ile birlikte, deniz ile iç içe kendi halinde yaşayan ve balıkçılık yapan Mustafa'nın hikayesi. Ve aynı zamanda Mustafa'nın özelinde son yıllarda sıkça şahit olduğumuz, daha iyi bir yaşam için (belki de sadece yaşamak için) Türkiye üzerinden Avrupa ülkelerine gitmek isteyen insanların dramı. Düzensiz göçmenlerin hikayesi.
Yine ilk sayfadan itibaren okuyanı içine alan, sarıp sarmalayan ve okuyucunun elinden bırakamadığı bir Zülfü Livaneli eseri. Herkese tavsiye ederim.
Londra'da bulunan önemli müzayede evlerinden olan Christie's'in duvarında asılı olan Mehmet Siyah Kalem'in 500 yıllık tablosundan "Kara İblis" kaçar. Tablo olduğu gibi durmakta ama resimdeki Kara İblis yoktur. Hatta Londra'daki Çin Yeni Yılı kutlamalarında da ortalığı birbirine katar ve ardından ortadan kaybolur. Söz konusu Kara İblis ve tablosu ve elbette hırsız ya da hırsızların peşinde yaşanan, Türkiye'ye de uzanan bir polisiye hikaye.
Şimdiye kadar alışık olduğum Osman Balcıgil romanlarından farklı bir romandı. Ama yine de okuması zevk vermedi diyemem. Bence sitede aldığı puanı hak etmiyor.
Gazeteci Nevra Tuna'nın, Kürt siyasi hareketinin önde gelen isimlerinden olan ve milletvekili iken tutuklanan Zeliha ile röportaj yapmak maksadıyla, hapishaneye gidişi ile başlıyor hikaye. Ancak Nevra ve Zeliha çocukluk arkadaşlarıdır ve yaklaşık 30 yıldır birbirlerini görmemişlerdir. Bu durumun açıklığa kavuşması ile birlikte, röportaj için bir araya gelme durumu çok farklı bir noktaya evrilir ve iki arkadaş hapishanede kendileri için ayrılmış odada geçirdikleri bir gün boyunca, röportajı falan boşverip çocukluklarındaki anılarından, ayrıldıktan sonra yaşadıklarından, ailelerinden konuşurlar ve hasret giderirler. Tabi bu sohbet sırasında bilinmeyen sırlar, Türk olsun Kürt olsun Anadolu coğrafyasında yaşanan acılar ve özellikle kadınların yaşadığı sıkıntılar da konuşulur. Çözüm? Çözüm yok elbette. Çözüm herkese göre farklı, herkesin kendi mahallesine göre. Kendine uymazsa kimse çözüme yanaşmaz bu topraklarda. "Kazan-kazan" formülü işlemez bu coğrafyada.
Yine elimden bırakamadan bir çırpıda okuduğum ve bittiği için üzüldüğüm, keşke biraz daha uzun olaydı diye kendi kendime hayıflandığım bir Ayşe Kulin eseriydi. Herkese tavsiye ediyorum.
1204 Dördüncü Haçlı Seferindeki İstanbul'un işgali sırasında İstanbul'dan kaçırılamayan Kutsal Emanetler, bugün halen bu kutsal emanetleri arayan ve onları koruyan şovalyeler, sürekli gidilip gelinen "an"lar arasında verilen amansız mücadele ve gerçekliği günümüzde de devam eden bir masal. Hayal nerde bitiyor, gerçek nerde başlıyor (ya da tam tersi), okuyucunun zaman zaman karıştırdığı bir hikaye. Zaten hikayeyi anlatan da olayları karıştırdığını, yaşananları anlamadığını söylüyor defalarca hikaye içerisinde. Anlatının sonlarına doğru gizem çözülüyor ve yaşananlar nispeten kendi içinde anlamlı bir hale geliyor.
Hikaye hakkında daha fazla yazmak istemiyorum. Ama kitap çok akıcı bir dille yazılmış. Hikayenin başında, kendimi hiç anlamadığım, anlamlandıramadığım, tanımadığım bir ortam ve olaylar içerisinde bulmama rağmen, sıkılmadan okumaya devam ettim. Yazar her sayfada okuyucunun ilgisini hikaye üzerinde tutmayı başarıyor. Tavsiye ediyorum.
Sıkmayan, yormayan, okuyucunun kendini hikayenin içinde hissettiği bir İclal Aydın eseri.
Anadolu kültürü ve insanının çocukluğuna, gençliğine, saflığına hoyratça kıydığı Samire'nin; farklı bir yaşamı olabilecek iken biraz kaderinin ve çokça da ailesi ve özellikle babasının hataları nedeniyle bambaşka bir hayat süren Yaşar'ın; ve yine aile sevgisi ve ilgisinden uzak yaşayan ve hayatı adına birçok hatalar yapan ve bu nedenle acı çeken Lorin'in öyküsü. Her gün gazetelerde, televizyon programlarında ya da etrafımızda gördüğümüz kadınlarımızdan sadece üçü ve aslında hepimizin şahit olduğumuz sıkıntıları ve acıları. Hepimiz, toplumumuzda benzer acıları yaşayan bir çok kadın olduğunu, bütün yaşananların toplumumuzdaki insanların hoyratlığı ve kıyıcılığından kaynaklandığını, bu hoyrat ve yıkıcılığı da o yücelte yücelte bitiremediğimiz kültürümüzün beslediğini biliyoruz aslında ama biz de aynı hayatı yaşamaya ve kadınlarımız da aynı acıları çekmeye devam ediyor.
Hikaye bence güzel ve okunmaya değer. Okunması da keyifli bir kitap. Herkese tavsiye ederim.
İrlanda'nın küçük bir kasabasında yaşayan, aynı okulda öğrenci olan ve birlikte büyüyen insanların yaşamlarından kesitler sunan bir hikayesi var.
Yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Dili ve okuması zor değildi ama kitabın içine pek giremedim. Okurken zorlandım. Ben de pek iz bırakmadı diyebilirim.
Giyotinle idam edilme cezası almış bir mahkumun, mahkeme kararından cezanın infaz edilmesine kadar geçen son bir kaç haftasını, ağırlıklı olarak da infaz gününü, yani son gününü, mahkumun ağzından anlatan muhteşem bir eser.
Eserde mahkumun ceza almasının hikayesi, yani neden idam cezasına çarptırıldığı anlatılmamakta. Sadece idam cezasının açıklanması sonrasındaki duyguları, düşünceleri ve yaşadıkları anlatılmakta. Büyük usta Viktor Hugo'nun eseri bu şekilde yazmasında da bir amaç olduğunu düşünüyorum. Bu sayede, okuyucunun mahkumu işlediği suçtan dolayı yeniden yargılamasının önüne geçmek istediğine ve suçtan ziyade mahkumun idam cezasının infaz edileceği ana ait korku ve endişelerine odaklanılmasını ve içselleştirilmesini hedeflediğine inanıyorum.
Yazıldığı 1829 yılından bu yana yaklaşık 200 yıldır eminim ki okuyan herkesi etkilemiştir. Zaten çok kalın bir eser değil, bir oturuşta okunabilecek bir eser. Ben de öyle yaptım.
Çok önce okumam gerekirdi ama ancak fırsat oldu. Mutlaka zaman ayrılıp okunması gereken bir eser.
NYPD'den emekli dedektif Dave Gurney'in, kurbanlardan birinin arkadaşı olması ve kendisinden yardım istemesi neticesinde dahil olduğu bir seri katil hikayesi.
Çok akıcı bir dille yazılmış bir eser. Okurken kendimi televizyonda ya da Netflix'te bir dedektiflik ve seri katil hikayesini seyrediyor gibi hissettim. Olaylar, karakterler, mekanlar, diyaloglar o derece gerçekçi resmedilmiş, o kadar okuyucuyu içine çeker tarzda yazılmış ki, olaylar gözümün önünde gerçekleşiyormuş gibi, sanki okumuyormuşum da izliyormuşum gibi hissettim.
John Verdon'un okuduğum ilk kitabıydı. Serinin diğer kitaplarını da ilk fırsatta edinip okumayı planlıyorum. Herkese tavsiye ediyorum.
Kahperengi yazarın okuduğum ilk kitabı idi. Ama en kısa zamanda diğer kitaplarını da edinip okumayı planlıyorum.
Hayata fakir bir Ege kasabasında başlayan, sevgisiz, hoyrat bir ailede büyüyen, ancak tüm olumsuzluklara rağmen bir şekilde hayatını kurtaran ve hayatına İstanbul'da devam edebilmeyi başaran Narin'in hikayesi. Bu başarıyı nasıl sağladığı detayları ile anlatılmamış ancak konuşurken sıklıkla değinilen, irfanına ve kültürüne atıf yapılan ahlak abidesi, namus timsali, Anadolu insanının zalimliği, hoyratlığı, kıyıcılığı, Narin'in ailesi özelinde tüm çıplaklığı ile resmedilmiş. Elbette genelleme yapmak yanlış, tüm toplum elbette bu şekilde değil, kötü insanlar her toplumda var ama bizimle bu topraklarda yaşayan bu türden insanların aslında hiç de azımsanacak sayıda olmadığını düşünüyorum. Ve eserde resmedilen Moskof Recep, Karısı Hatice, Narin'in abisi Mehmet, Kardeşi Şadiye, komşuları Ümmühan, kasabada yaşananlar ve kasaba sakinlerinin olaylara verdikleri tepkiler o kadar gerçekçi anlatılmış ki, okurken kendimi bu düşünceleri tekrar ederken buldum.
Debbie Macomber'in okuduğum ilk kitabıydı. Son derece akıcı bir dille yazılmış, Seattle'da yaşayan Lydia Hoffman'ın açmış olduğu tuhafiye dükkanı ve düzenlemiş olduğu örgü kursu sayesinde yolları kesişen, hayatlarında herkesin yaşayabileceği türden çeşitli sorunları olan, dört kadının (Lydia Hoffman, Jacqeline Donovan, Carol Girard ve Alix Townsend) hayatından bir kesit.
Her şeyden önce yazılmış hiçbir kitabı eleştirmem mümkün değil, çünkü kendimi o yetkinlikte görmüyorum ama kitabı okuyacak olanlar öyle muhteşem bir edebiyat şaheseri falan da beklemesin. Dediğim gibi akıcı bir dille yazılmış ve dört kadının ve ailelerinin günlük yaşamlarından bir zaman dilimi. Okuyucuyu yormayan, ama dilinin ve anlatımının sadeliği sayesinde okuyucuyu da daha ilk sayfalardan itibaren içine çeken, okuması keyifli, iyi vakit geçirmesini sağlayan, okuyucuya kendini iyi hissettiren sıcak bir hikaye. Bence hepsi bu.
Ayşe Kulin sevdiğim, okumaktan keyif aldığım yazarlardan. "Tutsak Güneş" de uzun zamandır okumak istediğim kitaplarındandı. Ancak fırsat oldu. Diğer birçok kitabı gibi zevkle, elimden bırakamadan, bir solukta okudum.
Kitap, distopik bir gelecekte, otoriter bir yönetim altında yaşayan, neredeyse tüm özgürlükleri kısıtlanmış ama çoğunluğu itibariyle bunun farkında bile olmayan bir toplumda, başlangıç itibariyle sistemin tüm getirilerinden faydalanan mutlu azınlık içinde yaşayan akademisyen/araştırmacı aydın bir kadının(Yuna) etrafında yaşanan olayların da etkisiyle adım adım aydınlanması ve gerçeklere uyanmasını konu edinmekte. Ben açıkçası kitabı okurken George Orwell'in "1984" romanından çok fazla ortak nokta buldum. Elbette bire bir değil ama özellikle söz konusu distopik ve otoriter yönetimin tarifinde benzerlikler çoktu. Benim görüşüme göre elbette.
Ben severek okudum. Tüm kitap severlere tavsiye ediyorum.
Eser "Kanadı Kırık Kuşlar" kitabının devamı.
Ailenin 4'üncü nesil ferdi Esra'nın, sevgilisi Tarık'ın yaralı olarak Mardin'de hastanede olduğu bilgisini alması ve Mardin'e gitmesi ile başlayan ve bunun sonrasında gelişen olaylar hikaye edilmekte.
"Son" isimli eserde de Esra yine ana karakterlerden ve bu kitapta anlatılanlardan sonraki dönemde başına gelenler hikaye edilmekte (Tabi arada benim henüz okumadığım başka bir kitap yoksa).
Eserle ilgili diğer incelemelerde gördüğüm kadarıyla, kitabın kötü bir polisiye roman olduğundan bahseden birçok okur olmuş. Kitap, "Kanadı Kırık Kuşlar" kitabı okunmadan, kitapta anlatılan olayların öncesi bilinmeden okunduğunda, esere bir polisiye roman gözüyle bakılabileceğini anlıyorum. Böyle bakıldığında da polisiye roman olarak yetersiz olduğunu değerlendirmiş birçok okur. Ama kitaba polisiye bir romandan ziyade Schlimann ailesinin ve o ailenin son ferdi Esra'nın hikayesinin devamı olarak bakmanın daha doğru olduğunu düşünüyorum.
Ben beğendim ve zevkle okudum. Herkese tavsiye ediyorum (Tüm seriyi).
