Richard Brautigan Postmodern eserlere, yapıtlara, kitaplara ilgisi olan biri için ideal bir kitap. Kitabın yazılış tarzı tam bir postmodern kitap örneği. Kitabın sonunda “bu muydu son” dedirtmesi, yarım bırakılması, kendi kurduğu ütopyasını hayal etmesi, orada her şeyin kendi istediği gibi olması, gerçek yaşamda kiminin şikayet ettiği şeylerin aslında bir başkası için ne kadar önemli ve güzel olduğunu yansıtması, bazı olayların niçin olduğunu söylememesi tıpkı ev sahibi kadının başına neler geldiğini niçin öldüğünü söylememesi gibi
Evden çıkmadan önce bir şey unutmuş muyum diye etrafa bakındım. Elbette unutmamıştım. Şu dünyada zaten çok az şeyim vardı, hangi birini kaybedebilirdim ki?