Çünkü insan hiçbir umut beslemediği zaman durumu kabulleniyor ama kapkara bulutlar arasından iğne ucu kadar kadar kendini gösteren bir gün ışığınını belirince bütün dünyası o ışığa bağlı oluyor.
Sayfa 223Kitabı okudu
Daha sonra umut ışığı yavaş yavaş sönmeye başlıyor ve umutlanmaktan korkar hale geliyorsun. En sonunda uyuşuyorsun, belki de bilerek beynin uyuşturuyorsun. Hayatta kalmak dışında bir amacın kalmıyor.
Sayfa 214Kitabı okudu
Peki sizin ayrıcalınız ne diye?” soruyor.
“Çok basit” diyorum. “Okumak, sadece okumak okuyan insan, dünyanın aklına yaslar sırtını.
Sayfa 213Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Umutlanmadan, hatta sanki hiç önemsemeden bekliyorum. Bir üzüntü hissetmiyorum artık. Bu bekleyişin en önemli yönü, sürekli bir durum olması; düşüncelerimin, hayatımın doğal bir parçası gibi.
Sayfa 208Kitabı okudu
“Her insan bedenini çürüceğini bilir ve bundan korkar” dedim. “Ama çoğu insanın ruhu gövdesinden önce çürür nedense bundan bundan kimse korkmaz!”
Sayfa 202Kitabı okudu