Çekmecede bir sürü fotoğrafı vardı. Bazıları eski bazıları yeni birçok fotoğrafını gösterdi.
"Hepsi ölü," dedim.
Aniden dönüp bana baktı.
“Ölü mü?"
"Her ne kadar canlı görünmek isteseler de..."
"Bu gülümsediğim fotoğraf da mı öyle?"
"Ve şu düşünceli göründüğünüz de, şu gözlerinizi yere diktiğiniz de..."
"Ama ben burada hayattayken, nasıl ölü olabilirler ki?"
"Ah evet, hayattasınız siz: Çünkü şu anda kendinizi görmüyorsunuz. Aynanın karşısına geçip kendinize baktığınız anda ise artık yaşamıyor olacaksınız."
"Nedenmiş o?"