Okuduğum hiçbir aşka benzemiyor günümüzde yaşananlar. Sanırım bu yüzden kimsenin aşk hikâyesiyle ilgilenmiyorum. Hep şikayet, hep trip, hep kavga, hep strateji, hep yalan, hep mücadele, hep savaş....
Aşka inanan bir kalbin, aşktan yana hayal kırıklığı yaşayabileceğine inanmak gelmiyor içimden. Varoluşun adaletini sorgulamak gibi bir şey bu...
Kitaplarda okuduğum gibi değilse artık hiçbir şey, etrafimdakilerin yaşadıkları gibi olacaksa hiç olmasın daha iyi diye düşünüyorum. Çürümüş bir deneyim yerine, sonsuza dek taze kalacak bir aşkın umuduyla yola devam etmek daha mantıklı,
daha insani geliyor bana.
Pablo Neruda: üzerine bir inceleme.
Romantik, lirik, sembolist, sürrealist, doğasever, halkçı, komünist… her bir tanım neruda için söylenilebilir.
Pablo Neruda henüz ilk zamanlarda dönemin bir edebiyat dergisi olan “selva austral’de” “Pablo Neruda” takma adıyla yazmaya başladı. Pablo: “neruda” ismini çek şair olan “jan neruda’nın anısına seçmiştir. Şöyle diyor: “adımı on dört
Derken yıllar şöyle böyle geçti bir şekilde. Şimdi anlıyorum ki asıl mana, kişinin düşünceleriymiş. Asıl iç savaş; ruhsal erozyonla mücadele etmekmiş. Asıl huzur; güvenecek birilerinin olmasıymış. Tamam, mutlulukları birine bağlamak yanlış ama hiç kimse üzerinden mutlu olamamak da insanı öldürürmüş.
Sayfa 263Kitabı okudu
·
Puan vermedi
Yazar 
Tuğra Çakın tarafından deneme türünde yazılmış sayfası az ama düşündürdükleri fazla olan bir kitap ki bu tarz kitaplara bayılırım :)
Yazar kitabında bana göre dengeden bahsetmiş.Bir şey olmuyorsa onu oldurmak için zorlamanın bir anlamı yoktur, bu uğurda verilen mücadele insanı sonuç itibari ile yıpratacaktır. Bunu zorlamanın yerine zamanımızı daha verimli kullanıp oluruna bırakmak lazım bazı şeyleri. Umut etmek de dozuna göre ayarlanmalıdır. Eğer umut ettiğimiz şey gerçekleşmek yerine sürekli bizden birşeyler götürüyorsa o umuda körü körüne bağlanmamız gerekiyor. Yazara bu konuda katılıyorum. Motivasyon içerikleri hep hayal ettiğimiz şeyin peşinden koşarsak onun gerçekleşeceği yönünde, yazar ise bunun tam tersini düşünüyor tıpkı benim gibi:) Bu her zamanböyle olmaz, hatta çoğu zaman olmaz:) O sebeptendir ki hayalperestliği bırakıp rasyonel kararlar almamız lazım, yoksa hayat tokatı öyle bir çarpar ki bırak motivasyonu aileniz bile sizi kurtaramaz.
Hayat göründüğü gibi Toz pembe değil, hatalardan ders alınarak ilerlememeli.Yazara şu konuda da katılıyorum, birşey olmadığında hayırlısı buymuş deriz ama neden olmadığını hiç sorgulamayız, çünkü bu yol basit bir çıkış kapısıdır, buna da körü körüne bağlanmamak gerekir. Tabi bu benim fikrim. Bazen şer olan şeyler bize çok daha fazla şey katar, yanlış yapa yapa,deneye deneye sonuca varmamız daha mantıklı, o yüzden hata yapmaktan korkmamalı insan.
Beni gibi aykırı düşünen bir yazarı okumak çok hoşuma gitti
