İyiler yalnız değildir, birlikte iyileşelim.
Son sayfayı kapatırken bir kitabı bitirmiş değil de sanki bir dost ile vedalaşır gibi oldum. Sanki uzun bir yolculuğun sonunda her şeyin çok güzel olduğu bir yere varmışım gibi hissettim. Mutlu oldum :)
Zira her bir yazı Kemal Sayar' ın ifade ettiği gibi yaralı ruhlara birer mektup. Bu mektuplarda ise bize anlatılan o kadar kıymetli şeyler var ki hepsi hayat yolculuğumuzda bir kılavuz. Meta toplumunda yitirdiğimiz değerler sonrasında ölüm hakkında yazılan yazıları bilhassa çok önemli buldum. Bu nedenle altını çizdiğim çok satırlar oldu. İncelememi şu güzel satırlarla bitireyim:
- Belki dünyayı kökten değiştiremiyoruz ama yaralı bir ruha, dertli bir başa teselli olduğumuz her seferinde dünyayı azıcık daha güzelleştirebiliyoruz.
-Ruhunun nefes almasına izin ver. Sevdiklerinin seni görmelerine izin ver. Her şey bir mucize, sen bakmayı bilirsen. Mucizeyi kaçırma. Dur ve seyret. Bu hayattan bir defa geçeceksin..
Okuyacak olanlara şimdiden keyifli okumalar diliyorum :)
Kemal Sayar
olmamış ütopya
merhabalar eser hakkında incelememe geçmeden önce belirtmek isterim incelemem spoiler içerir!
verdiğim puandan ve başlıktan da anlaşılacağı üzere ben eseri beğenmedim. bence yazar ilginç bir konu bulmuş ama bu konuyu yeterince güzel ve derinlemesine işleyemediği kanısındayım. bunda eserin sahibi 
Charlotte Perkins Gilman ın yazardan çok sosyolog olmasının da payı
