Keman
KEMAN
Derin bir uykudan uyanır gibiydim. Gözlerimi açmadan evvel iyice kendime gelmeyi bekledim. Etrafa bakındım. Bulunduğum yer tanıdık değildi. Neredeydim? Ne olmuştu bana? Bir türlü çözemiyordum. Yattığım yatağın hemen yanı başında bulunan pencere bir koruluğa bakıyordu. Ama ne ev ne de bu koruluk bana aşinaydı. Karnıma bir sancı girince
Bir insanı tanımadan (bilmeden) onu saymak ola- naksızdır. İlgi ve saygı eğer bilgi tarafından yönlendi- rilmezlerse kör kalırlar. Eğer ilgiyi bilgi doğurmamış- sa, boştur. Bilginin birçok katları vardır, sevginin bir görüntüsü olan bilgi, dışta kalmaz, öze işler. Bu bil-giyi ancak, kendime gösterdiğim ilgiyi, diğer insanla- rı oldukları gibi
Sayfa 36Kitabı okudu
Fakat Petrus bana bunların tam tersini söylüyor: Kimse ayrıcalıklı degildir. Kendilerine, "Burada ne işim var?" diye sormak yerine yüreklerindeki coskuyu uyandırmak için ellerinden geleni yapmaya karar veren herkes secilmistir. Bizi cennetin kapilarinda bekleyen, aşkı filizlendiren, bizleri Tanrıya götüren seçim de bu coşkulu işin bir parçasidir. Bizleri Kutsal Ruh ile buluşturan şey de bu coskunun ta kendisidir; klasik metinlerin yüzlerce, binlerce kez okunması degil. Mucizelerin gerçekleşmesini sağlayan şey hayatin bir mucize olduguna inanma arzusudur; "gizli ayinler" veya "kabul törenleri" degil. Neticede insani insan yapan, kendi kaderini yerine getirmeye karar vermesidir, varoluşun gizemi hakkinda gelistirip durduğu teoriler degil.
Sayfa 18Kitabı okuyor
Çoğaldı gitgide yokluğun dağ gibi
Atılmış üzerime ağ gibi
Zaman ilaç değil yanmaya alıştıran
Hepsi sönse de yanan tek bir çerağ gibi
Kim bilir kaç ilkbahar, yaz, sonbahar, kış
Aylar, mevsimler derken seneler sensiz geçti
Büyüdü, ağaç oldu çoktan ektiğimiz fidanlar Gölgesinde kaç gün, geceyi zor etti
Uzayıp giden yollara kitlenmiş gözlerim
Tükenmiyor ümit, bir olmaz'ı bekliyorum
Bulur mu bulur benide günün birinde bir mucize
Duayı duaya ekliyorum
Dön, dayanamıyorum artık
Dön, bu ne çok yalnızlık
Çık, gel ne olursun apansız
Hadi dön, hadi dön, yalansız
Sayfa 78 - Dön-2009Kitabı okudu
"Gitmek herkes için mümkünse neden vedalar eşit değil. Kalanların canı gidenlerden daha çok yanıyor. sırf bu yüzden en çok ben gitmek istiyordum uzaklara. Ne doğrularımdan ne de yanlışlarımdan pay çıkarmadan. Her şeyi darmadağın bırakıp kendi darmadağınıklığımı yanıma almadan gitmek istiyordum uzaklara.
Beni tanıyor musun sahi,
Ya da beni ne kadar tanırsın ki sen
Hangi karanlık geceyi paylaştın benimle söyler misin
Hangi acılarımla harman oldun
Kaç damla gözyaşımı sildin ellerinle
Başını yasladın mı göğsüme benim,
“Üzülme, geleceğim” dedin mi “gözlerimin içine bakıp”
Beni tanıyormuş! .... Hadi canım! ..
***
Beni tanıyor musun sahi,
Ya da beni ne
Güüüü 🎶 naaay 🎶 dıııın sevgili okuyucu 💫
Gün çareleriyle gelsin kapınıza
Mucize ötesi bir gün olsun her birimize 💚🍀
Bazen olur ya; yorulup kaldığımızda bir yerlerde, yaşamdan bir nefes daha almak istedigimizde, dönüp bakmalıyız aynaya..Sırtımızı dönmek fayda etmez dağlara.. Ne zamana kıymalı insan ne de keşkelerine ağlamalı, bunalıp kaldığında
Merham ve Merhem
Üç günlük dünya,
gidenin, kalanın ve yananın tuttuğu.
Verilen her söz umuttu.
Ben unutulmaya yüz tuttum.
Göremedim ondan başkasını
Sorma, sorma bu aşk nasıl.
Yüzlerce veda
31 EKİM 2016
‘Bana bir hikâye anlat’ dedi adam. Sesi, yaşamaktan yorulmuşların bezgin tınısını taşıyordu. ‘Bana bugüne dek duymadığım bir modern zaman hikâyesi anlat’. Durmuş kalp için bir elektroşok. Ona içinde nefes alacağı bir hikâye sunabilir miydim? ‘Veda etmeyi biliyor musun?’ dedim, ‘hiç vedalaşamadan bir sevdiğini toprağa