Kadının gözleri, affedilemez bir şekilde kuralı bozduğu için onu suçluyordu.
Annesi birkaç adım uzaklıktaki duvarın diğer tarafında abartılı konuşmasına devam ederken, gökyüzünde ay, Julianna’ya yardım etmek istermiş gibi büyük bir bulut kümesinin arkasına girdi ve labirenti karanlık kapladı.
İstenmeyen bir bagaj gibi burada terk edildikten sonraki aylarda, yalnızlık acısıyla ilgili daha fazla şey öğrenmişti - birini kaybettikten sonra hissedilen türden değil, reddedilen, küçümsendikten sonra hissedilen türden bir acı.
Sayfa 52 - Tantana Yayınları
Yalnız geçen bir ay diğerini takip ederken, tekdüze hayatındaki tek kıymetli şey yazmaktı.
Tantana Yayınları
Ancak o korkunç günle ilgili bütün anılar o kadar net bir şekilde aklına kazınmıştıki, hala utançtan midesini düğümlendirebiliyordu.
Sayfa 51 - Tantana Yayınları
Olduğu, olmadığı ve olmak istediği her şey... Hepsi içindeydi.
Sayfa 64 - Tantana Yayınları
O kadar duygudan yoksundu ki, onu gerçekten çok acı çektiğini düşündü.
Sayfa 57 - Tantana Yayınları
Yapılacak en doğru şey olduğunu düşünüp, bakışlarını aşağı indirdi ancak zihni gördükleriyle meşguldü.
Sayfa 44 - Tantana Yayınları
Sanırım bu düşündüğüm kadar olağanüstü bir şey değil.
Sayfa 35 - Tantana Yayınları
Ölüm hayatın bir gerçeği.
Sayfa 20 - Tantana Yayınları
Tek hissettiği dizlerindeki güçsüzlük ve nedensiz yere gözlerinden akan gözyaşlarını engellemekteki çaresizliği oldu.
Sayfa 16 - Tantana Yayınları
gerilmişti. “Erkekler hem bizi hem de
kendilerini, kadınların kuş beyinli olduğuna inandıracak bir yol buldu ve…”
Yeryüzüne düşmüş bir meleğin yüzü ve şeytani mavi gözleriyle Nicholas
DuVille, günah kadar tehlikeli ve çekiciydi.
Beni öpmesine izin vermemem gerektiğini biliyordum, bunu
biliyordum, ama
Nicholas DuVille tarafından öpülseydin, anlardın.
Gülümsemesini görseydin veya kahkahasını duysaydın, anlardın.
Yeniden gülümsemesini görmeyi ve
kahkasını duymayı o kadar arzuluyorumki.
Bir şekilde her şeyi düzeltmek istiyorum.
Arzuluyorum ve arzuluyorum ve arzuluyorum.
Ve sonra ağlıyorum…
