Her savaşta ilk önce hakikat kaybeder.
Unutmak bir tehdittir ama bir umuttur da aynı zamanda.
Annesi limon kolonyasını evde buzdolabında saklardı.
Sayfa 63Kitabı okudu
Sabahın lavanta renkli soğuğu..
Buna rağmen Tante Rosa'nın iflah olmaz bir yanı da vardır. Ne tam manasıyla küt küt delinin tekidir Rosa ne de hayatın sunabileceği "doğruluk prensipleri"nden nasiplenecek kadar süklüm püklüm, külkedisi biri. Kısacası o Tante Rosa'dır. Öyle doğmuş ve öyle ölecek biri.
Sayfa 124 - Can Yayınları , 1.BaskıKitabı okudu
Güzel bir kitap okumuşum, iyi kalpli biriyle laflamışım, arkadaşlarımla güneşi kıskandıracak kadar gülmüşüm, homurdanan insanlara karşı sağırlaşmışım, şiddeti bütün sözcükleriyle geride bırakmışım, sözcükleri almışım da yalanlardan azade yeryüzüne yeniden doğurtmuşum gibisinden bir sevinç...
Sayfa 122 - Can Yayınları , 1.BaskıKitabı okudu
Kadın, okudu ve okudu. Yağan yağmurun çürük pervazlara vuran küstahlığını, mevsim normali olarak kabul etti. Deli lodosları, hazin poyrazları, o tarifsiz poyrazların ardından gelen karı, o karla birlikte değişen manzarayı, o manzaradan çıkacak nedensizliği bile bağrına bastı. Okudu ve anladı kadın.
Sayfa 89 - Can Yayınları , 1.BaskıKitabı okudu
Bir gün büyük kızı, adaşım Şefkat, "Anne bak yıllarca önce bir yazar senin alageyiğinle ilgili bir hikâye yazmış," diye çıkageldi. Yazarın adı Yaşar Kemal'di. Anlattığı hikâye, kadının doğduğu yerlerde geçiyordu. Kadın heyecanla, zaman zaman yüksek sesle heceleyerek okudu hikâyeyi. Kimi kez geç saatlerde, kimi kez sabahın ışıklarında. Bir değil, iki değil defalarca okudu hikâyeyi. Sessizlik, yaşamına kilit vurduğu zamandan beri ilk kez bu kadar derin bir heyacanla okuyordu bir hikayeyi. Kalbinden gelen çıtırtı, birbirinin aynısı geçen günlerine bir nefes vermişti sanki.
Sayfa 89 - Can Yayınları , 1.BaskıKitabı okudu
Dur bir çay koyup geleyim.
Zarfları demleyeyim.
Fiileri bekleteyim.
Sıfatları süzeyim.
Özneleri çay bardağına sıkıştırayım.
Sözcükler dursun.
Cümleler dursun.
Paragraflar dursun.
Kanasın içim.
Tavşan kanı kanasın her şeyim. Yeter ki unutayım.
Sayfa 74 - Can Yayınları , 1.BaskıKitabı okudu
"Oysa ki her şeyi hatırlayabilselerdi..." diyordu, babası bir kütüphane memuru olan çok bilmiş Niyazi. "Bütün bunlar başına gelmeyecekti!" Sonra, "İlyada," diyordu, "bir unutuş kitabıdır oğlum Koray, babam öyle söyledi."
Sayfa 40 - Can Yayınları , 1.BaskıKitabı okudu