Muhteşem tanımlama :d
Haftanın üç günü ikindi sonrasında sema halkası, bir gün de aynı vakitte ravi değerlendirmelerine tahsis edilmiş bir meclisi var. Cerh tadil işine müstakil bir ders ayrılabileceğini hiç tahmin etmezdim ama bu ders tam benlik! Şu'be nin ifadesiyle : "Allah rızası için gıybete ayrılmış bir ders!"
“Bu Dünyada Ahde Vefa Kalmamış!” Dedirtmem
Hz. Ömer Ömer Radiyallahü Anh’ın hilafeti döneminde, gerçekleşen gerçek ve muhteşem bir hikâye…
Hz. Ömer Radiyallahü Anh, Ashab-ı Kiram ile beraber bir mecliste oturuyorlarken, karşıdan üç kişinin gelmekte olduğunu gördüler. Bu gelen kimseler, bir delikanlıyı yakalayıp ellerinden sıkıca tutmuşlar ve belli ki halifenin huzuruna çıkarmak üzere
İstanbul bir gün alttaki ucube görüntüden kurtulacak, üstteki muhteşem esere tekrar kavuşacak
‘’Cennetin nuru, doğduğum günden bu yana tam dokuz kez, tam olarak aynı noktaya inmiştir: İlk inişi ise, gerçek adını bilmeyenlerin ona Beatrice dedikleri o muhteşem kadının gözlerimi ilk defa şereflendirdiği zamana rastlar. Hayatta olduğu süre zarfında yıldızlı gökyüzü bir derecenin on ikide biri kadar Doğuya doğru gitmişti, yani dokuzuncu yaşına yeni girmişti; bense dokuzuncu yaşımı doldurmak üzereydim onu ilk gördüğümde. O gün üstünde sade, hoş bir kırmızı elbise vardı, genç yaşına uygun şekilde giyinmişti. Yemin ederim, işte o anda, kalbimin en saklı odasında varlığını sürdüren yaşam hissi öyle şiddetle titremeye başladı ki, bedenimin her bir zerresi de onunla birlikte titredi... ‘’
Çoğumuz yaşamın önemli ödüllerini kaçırırız. Politzer. Nobel. Oscarlar. Tonyler. Emmyler. Ancak her birimiz yaşamın küçük ödüllerini alabilmek için birer others. Sıvazlanan bir sırt. Kulak arkasına kondurulan bir Öpücük. Dört sterlinlik bir levrek. Boş bir park yeri. Çıtır dayayarak yanan bir ateş.harika bir yemek. Muhteşem bir gün batımı. Sıcak bir çorba. Soğuk bir bira. Yaşamın büyük ödüllerini alamadığımız için sıkılma. Size sunduğu küçük zevklerin tadını çıkarın.hepimize yetecek kadar var. 
Sayfa 44Kitabı okuyor
"Oysa... çıkarlarını düşünmeyenler unutulacaklardır. Her olayda bir kenara çekilenler gerçekten de bir kenarda kalacaklardır. Yaptıkları işlerin gizli kalmasını isteyenler, bunda başarıya ulaşacaklardır. Kimse, onların varlığıyla tedirgin olmayacaktır. Bir gün öldükleri zaman, arkalarında küçük bir iz, bir anı, bir göz yaşı, bir eser bırakmadan yok olacaklardır. Gazetedeki ölüm ilânı bile, yedinci sayfada bir kenarda kalacak, kimsenin gözüne çarpmayacaktır. Hayattan çıkarı olmayanların, ölümden de çıkarı olmayacaktır. Ölüm bile onların adlarını duyurmaya yetmeyecektir. Herkesin mezarında güller ve menekşeler büyürken, onların mezarlarını otlar bürüyecektir. Mezarları bir kenarda kalmasa bile, büyük ve muhteşem anıtların arasına sıkışıp kaybolacaktır."
Zanaatçı/sanatçı statüsündeki ve imgesindeki ilerleme resim, hey-
kel ve mimarlık sanatlarında daha da fazlaydı. Maalesef, popüler de-
ğerlendirmeler bu ilerlemeyi fazlasıyla abartıyor ve Michelangelo gibi
şahsiyetlere, bir nevi normal kulaklı Van Gogh muamelesi yaparak,
kendilerini ifade etme aşkıyla yanıp tutuşan bir deha rolü biçiyorlar.
Sayfa 72
Bu Gidiş Nereye??
Şımartılmış çocuk:topluma zararlı oluyor etrafımızda çok var.
Dün okulda üzücü bir olay yaşandı, Veli öğretmene yumruk attı, (çocuğu için)
Eğitimin ne olduğunu II.Murat kadar olamasa da; en azından kendi çocuğunu yanlış yollara süreklemeyecek kadar idrak etmiş anne ve babalara ihtiyaç var. Unutmayalım, Çocuklar şımarık doğmaz; diplomalı,maaşlı
" Fakat zavallı, sersem bir köylü çocuğu olan ben, nasıl olur da en seçkin ve bilge erkeklerin her gün içine düştükleri o muhteşem çelişkiden azade olabilirdim ki ?"
Sayfa 185Kitabı okudu
Martin o sabah birkaç hafta önce kafasında tasarladığı ve o günden bugüne yazılmak için ısrarlı bir yaygarayla kendini rahatsız edip duran bir hikâyeye başladı. Belli ki hareketli bir deniz hikâyesi, gerçek dünyada ve gerçek koşullar altında yaşayan gerçek karakterlerin yer aldığı bir aşk hikâyesi, bir yirminci yüzyıl macerası olacaktı bu. Hikâyenin akışının ve seyrinin altındaysa yüzeysel okurun asla fark edemeyeceği, ama bir yandan da bu tür okurun bile ilgisini ve keyfini asla kaçırmayacak başka bir şey olacaktı. Nitekim Martin’i yazmaya zorlayan şey, en az hikâyenin kendisi kadar buydu aslında. Zaten hikâyelerindeki olay örgülerini esas aklına getiren şey, hep büyük evrensel motifler olurdu. Böyle bir motifi bulduktan sonra, bu evrensel motifi hangi zaman ve mekânda, hangi yerler ve kişiler aracılığıyla ifade edecekse kafasının içinde onları evirip çevirmeye başlardı. Adı “Beklenen” olacak hikâyenin uzunluğunun, altmış bin kelimeyi aşacağını sanmıyordu; muhteşem üretim kuvveti düşünüldüğünde çocuk oyuncağıydı. Yazmaya oturduğu ilk gün, sahip olduğu araçlardaki ustalığının idrakinden aldığı büyük hazla kavradı kalemini.
Sayfa 369 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
