Muhtesim Yiğit
@muhtesim
Edebiyata, aşka, sevgiye inanan biri...
Öğretmen
Üniversite
2 Şubat
41 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Uyandığım her rüyadan önce ,kulağıma fısıldadı adını unuttuğum kahin : Yalnızlar rüya görmez bilmez misin...
SEVGİYE DAİR...
"Hayır yetmiyor, aşkları, ayrılıkları ve ve büyük serüvenleri anlatmaya iyi bir şiir bile bazen. Ama yine de hep anlatıp durdum ne varsa ve neyi yaşamışsam dövüşmesini bildiğim kadar."
Bir merhabayla başlar her şey ve büyür gönül deryasında sevdaya dair ne varsa. Kimi zaman bize ait kırıntılar buluruz bir yüzde. Dört elle sarılır bir araya getiririz onları... Giderek büyüyen bir kar topu gibi büyür, büyür ,büyür. Tek bedene sığınan bir sevdaya dönüşür durmadan.
Gökkuşağı rengine bürünmüş gülüşler çoğalır yüz hatlarımızda. Acıya meyleden ne varsa gömülür Pandora'nın kutusuna.
Zaman akar durmadan ve büyüyen tek şey tutunduğumuz sevgidir. Bazen bir bakışta, bazen bir susuşta, bazen bir dokunuşta. ..
Ve dünya dönüyorsa hâlâ sevginin hatırına döner bilirim .
Evet yetmiyor aşkları anlatmaya sözlerin hükmü. Ama bizlere hayatı anlamlı kılanları bulmalıyız. Bir gülüşüne bir ömür feda edeceğimiz kişileri....
Ve şimdi bir rüzgâr esiyor hafif. Sevgiye dair kırıntılar serpiyor yüzüme . Gözlerim gökyüzüne kayıyor usulca : Gülüyorsun...
Muhtesim Yiğit
Yeni bir yıl başlıyor sevgilim . Yeni umutlar bulmalıyız bize benzeyen. İnanacağımız yeni yalanlar bulmalıyız.
Okur Takip Önerileri
Rüzgari alınmış sonbahar gibiyim kadınım. Sararmış yaprakların yetimliği duruyor üzerimde...
Yüzünün baharı, bedeninin yazı sinerdi içime. Sözün zamana kederler devrettiği bu mevsimde, gördüğüm her çiçek senin rengindeydi.
Uyandığım her rüyadan önce ,kulağıma fısıldadı adını unuttuğum kahin : Yalnızlar rüya görmez bilmez misin...
"Sana sözcüklerimi bırakıyorum
. . .
Sözlü geçmişimizi... Onlar senindir. "
Ayaklarım yerine, soluğum iz bırakıyordu arkamda. Rüzgârın silemediği şarkılara dönüşüyordu soluğumun izleri...
Firdevsi Şehname pdf lazım arkadaşlar . Yadımcı olabilecek var mı ?
MEVSİMSİZ ÖYKÜLER 11
Ne zaman anlatmaya başlasam düş sanıyor birileri. Duru ve dolu geçen hayatların azlığından mıdır, kaf dağına sığınan sevgi yoksunluğundan mıdır bilinmez. Aşka ve sevdaya umutların tükendiği bir çağın yolcularıyız sanki. Bir gülüşe bir ömür bahşeden, bir sarılmaya ruhunu teslim eden yollar bulduk durmadan.
Vakitsiz esen her rüzgâra ıslık olduk. Esmer bir bulutun gölgesine astık hüzünleri. Kadere çizgi çekip, sevdanın hürmetinde erittik her acıyı. Yine de doymadı gazaptan beslenen her kimse.
Bütün yangınları gövdeme yama yapıp gizledim seni .Gözündeki yaşları avuçlarımla taşıdım gözlerime. Yüzünde beliren her çizgiye ömrümden ekledim silinsin diye. Yağmura çatı, rüzgâra set oldum uyurken ses çıkmasın diye. Kavmime kusursuz esmerliğini anlattım efsane olsun diye. Anladım ki , saçlarına gizlediğin ömrümmüş anlattığım.
Uzanıp düşler topluyorum dudağının kenarından. Sır verir gibi fısıldıyor kulağıma dudakların : Sevmek ibadettir sonzuluğu aralayan. Eski kitaplar öğretmişti vakti zamanında , düş de ibadettir, özlemek de... Çok uzun sürdü özlem dedikleri her neyse .Bir geçitten çıkış buluruz diye, günler, yıllar kurban ettik akıp giden zamana. Yüzümüzde aklar, gözümüzde bekleyişler birikti sadece.
Ne zaman anlatmaya başlasam, eksik kalırım yokluğunda. Ki yarım bir candım hep, sensiz soluk aldığımda...
16.08.2020 muhtesim ( SOKAKŞAİRİ )
Geciken mevsimlerden sızan yağmurlar,kıştan kalma yaralarımı ıslatıyor. Melez kuşlar su taşıyor kaşımda çürüyen karanfillere.
ŞAFAĞA GÖZ KIRPAN ÖYKÜLER 24
İlk annemi keşfettim kadın olarak. Doğunun bütün feodalliğini omuzlarında taşıyordu. Bir gün bile yorulmadı. Bir gün bile ah! İşitmedim sesinde. Hiç şiir okumadı ama hayatı şiir dizeleri kadar gerçekti. Babam bir tek gün ona çay doldursaydı ömrü uzayacaktı belki de. Gittiği gün feodalliği alamadı yanına. Başka kadınların omuzlarına aktı usulca.
Mahalle kızlarını, ablalarımı, kız kardeşlerimi tanıdım sonra. Omuzları annemin omuzlarına benziyordu. Acıyı ve kadın olma yükünü taşısınlar diye genişti omuzları.
Ders boykotlarında çekingen kız arkadaşlarımı tanıdım sonra. Ağızlarında çıkan ürkek sözlerin doğallığı, hayatlarının özetiydi adeta. Onların da geniş omuzları vardı. Yaz tatillerinde bir tek kişi çay doldurmadı onlara. Okumak, yazgıyı hahifletmiyordu yazık ki.
Uğruna uykusuz kaldığım kadınlar da tanıdım. Uğruna şiir, öykü yazdığım, uğruna hayal kurduğum... Papatyaları seven, fesleğen kokan, şiirin mısaralarından doğan kadınlar..
Kimi zaman kutsal, kimi zaman dost, kimi zaman bir yoldaş, kimi zaman şehvetle sevdim.
Esmer bir yüze vurulduğumda, hayat nedir? sorusunu yırtıp çöpe attım. Hayat kadındı çünkü. Bizler ise hayata tutunmaya çalışanlar..
Anladım ki, kadınlar bir ülkenin coğrafyası gibiydi. Keşfettikçe tanıdığın, tanıdıkça hoşlandığın , hoşlandıkça sevdiğin...
Her kadının yüzünde bir tanrıça kutsallığı vardı. Bazı kadınların kendisi tanrıçaydı. Ve onların da omuzları genişti, annemin omuzlarına benzeyen....
22.07.2020 muhtesim (SOKAKŞAİRİ)