Diriliş’ i ucuncu okuyusum, farkli ruh halleriyle, kalemlerle alti cizilen bircok cümle...
Hepsinde bambaska bir nokta dikkatimi cekti. Karakterlerin dogalligi o hep taniyormus hissi doruklardaydi.
Birinden bir ani dinliyormus gibi de akici üstelik. Kendime yabancilastigim an rastgele bir sayfayla kendime döndüğüm kitaptir Dirilis. Dinginlik kelimesini maneviyata çeviren. Hiçbir soru sormadan sorgulatan, hatırlatan.
Her tercihin bir vazgecis olduğunu öğreten.
Tekrar gorusmemek mumukun değil!
