Yazısız bir mezar taşısın belki
Ama kendisi yazı olan
Çağın toprağındaki şifreyi söken
Ağaran tanın kırmızı yağmurunu çizen
Git gidebildiğin yere
Kalemden kâğıttan defterden öte
Kitaptan sonraki sette
Dur ve bul o ülkeyi yeniden
Ne var ki Lozan’ın kayıplar hanesi hafızalarımızda hâlâ boş durmaktadır. Sadece kazanç (“zafer”) hanesine bakan bir anlayış yaygınlaştırıp yerleştirilmiştir kafalarımıza. Bu yüzden Nutuk’tan başlayarak Cumhuriyet tarihçiliği “tapu” saydığı Lozan’ı “Osmanlı’nın idam fermanı” olan Sevr ile karşılaştırmaya ve ancak bu onaylanmamış antlaşma projesiyle Lozan’ı bir zafer olarak yüceltmeye adamıştır kendisini.
Bir şey kalmaz, yalınız,
Kalır maziden gözler.
Ölür de her yanımız,
Sağ kalır, neden gözler?
Birer yıldız olur da,
Kırpışırlar havada,
Kupkuru bir kafada,
Apaçık giden gözler...
NFK | Çile (1928)