İnsan bağları çok zayıfladı artık kimsenin kimseye tahammülü kalmadı. Bakın dünyanın en entelektüel sorusu "Neden" sorusudur. Bir eyleme bir tepki vermeden önce keşke bir neden sorusu sorsak. Günümüz insanının bu sorgusuz infaz bakış açısı o kadar çoğaldı ki anlayışsızlık seviyemiz aşırı yükseldi. Ve o yüksekliği artık göremez hale geldik.
Tahammül konusu ise bambaşka. Kimse artık karşı tarafın iyi ve kötü yanlarını alıp bunları bir çarpıştırma zahmetine girmiyor. Herkes karşı tarafı kendi istediği kalıplara sokmaya çalışıyor. İyi ve kötü yanları çarpıştırıp elde kalanlara bakmadan hemen kestirip atıyoruz. Araya bir iletişimsizlik ve soğukluk koyuyoruz. Tahammül sahibi insanlar tahammülsüz insanlara denk geldikçe artık tahammül diye bir şey kalmıyor. Tahammül sahibi insanların tahammülsüz insanlara karşı tahammülü kalmadı.
Hal böyle olunca artık insanlar kabuklarına çekildiler ve bu yüzden sosyal bir toplum yapısı artan yalnızlıklar yüzünden asosyal bir görünüm aldı. Bir insan bir insana muhtaç değildir elbet tabii ki çünkü insan kendiyle barışık olduğu sürece mutludur ama unutmayalım ki insan toplumla var olan bir psikolojiye sahip bir mahlukat.
Günümüz insan ilişkileri artık saygı cumhuriyetinden geçip mantık çemberinden de geçse bile tahammül kayasını kaldıramayacak kadar güçsüzdür...
Filozof vs. Filodoks
Bilindiği üzere “philo” eski Yunancada sevmek, “sophos” ise bilgi, bilgin, üstat anlamlarına gelmektedir. (1) Bununla birlikte Platon’un Devlet kitabının 5. bölümünde Sokrates’in tanımını yaptığı “philodoxa” teriminde yine “philo” kelimesi sevmek anlamına gelirken “doxa” sahte bilgi diye tanımlanmaktadır. Ve hatta aynı kitapta filodoksun tanımını
Hayatta yaşadığım hiçbir zorlukta yanımda olmayan, benim geçtiğim hiçbir yoldan geçmeyen, hiçbir zorluğu çekmeyen, beni anlamayan, tanımayan, sevmeyen hiçbir insanın fikrine öğüdüne muhtaç değilim. Kimse bana buzdolabı gibisin, insan sana bakınca hayattan soğuyor, negatif insan, asosyal, geri kafalı gibi cümleler kuramaz. İnsanların tercihlerine saygı duyduğumuz gibi insanlar da duymalı. Aitlik his etmediğimiz bir ortama katlanmak da bir tercihtir. İnsanları sevmiyorum, insan tanımak, kimsenin egosunu daha fazla tatmin etmek de istemiyorum. Kirpiğimden ayak tırnağıma kadar yorgunum. Oradan oraya sürüklenen sabit olmayan bu yıpratıcı gelecek kaygımın ezginliği ile yaşamak yeterince canımı yakıyor. Kendimi aşırı değersiz his etirildiğim ortamlar var. Kimseyi incitmezken insanlar bana sataşma hakkını nereden alıyor?
Günümüzde ilginç bir şekilde köleliğin kaldırıldığını düşünen insanlar var. Bu insanlar ya dünyadan bihaberler ya da haberdar olmamış gibi davranıyorlar.
İnsanlar var olduğu sürece kölelik mutlaka olacaktır. Çünkü her daim biri diğerinden üstün olacak ve biri diğerine muhtaç olacaktır. Bu böyledir. Ve her daim insanları istemese bile bir şeyleri
Zekâttan sonra, İslâmiyette para telâkkisi, cömertlik ahlâkı, bitiştiğinde aç ve muhtaç varken yemeğe oturmamak emri ve mütemadi yardım mükellefiyeti nazara alınacak olursa, (sosyal adalet) tekerlemecilerine verilecek cevap kendi kendine ortaya çıkar.
Sayfa 223Kitabı okudu
