Hayatta yaşadığım hiçbir zorlukta yanımda olmayan, benim geçtiğim hiçbir yoldan geçmeyen, hiçbir zorluğu çekmeyen, beni anlamayan, tanımayan, sevmeyen hiçbir insanın fikrine öğüdüne muhtaç değilim. Kimse bana buzdolabı gibisin, insan sana bakınca hayattan soğuyor, negatif insan, asosyal, geri kafalı gibi cümleler kuramaz. İnsanların tercihlerine saygı duyduğumuz gibi insanlar da duymalı. Aitlik his etmediğimiz bir ortama katlanmak da bir tercihtir. İnsanları sevmiyorum, insan tanımak, kimsenin egosunu daha fazla tatmin etmek de istemiyorum. Kirpiğimden ayak tırnağıma kadar yorgunum. Oradan oraya sürüklenen sabit olmayan bu yıpratıcı gelecek kaygımın ezginliği ile yaşamak yeterince canımı yakıyor. Kendimi aşırı değersiz his etirildiğim ortamlar var. Kimseyi incitmezken insanlar bana sataşma hakkını nereden alıyor?
Zekâttan sonra, İslâmiyette para telâkkisi, cömertlik ahlâkı, bitiştiğinde aç ve muhtaç varken yemeğe oturmamak emri ve mütemadi yardım mükellefiyeti nazara alınacak olursa, (sosyal adalet) tekerlemecilerine verilecek cevap kendi kendine ortaya çıkar.
Sayfa 223Kitabı okudu
Deneyimler...
Sağ partiler, sorunların karşısında bocalayıp sokak zorbalarına yaslanmak zorunda kalınca, sol partiler “demokrasi cephesi” kurmayıp da ne yapacaklar? Birazcık dünya tarihi bilenler, kurtların yalnız kalmış kuzulardan çok hoşlandıklarını da bilirler.
---------------------------------------------------------------
(Mümtaz Soysal, “Demokrasi Cephesi”, Milliyet, 3 Mayıs 1975)
Sayfa 239 - Alkım Yayınları
KİMİN NE SIKINTISI KİMİN NE DERDİ OLDUĞUNU UMURSAMIYORUZ ARTIK
WHATSAPP'TA CUMA MESAJLARI PAYLAŞINCA, SOSYAL MEDYADA TOPLUMSAL KONULARDA BİR İKİ ÖZLÜ SÖZ EDİNCE İŞİMİZ BİTTİ SANIYORUZ...
BİR DE SON ZAMANLARDA ZENGİNLERİN BİNDİĞİ ARABALAR GİTTİĞİ LOKANTALAR VE AVMLERİN DOLULUK ORANINI GÖSTERİP MİLLETİN HEPSİNİN BÖYLE YAŞADIĞINI SANIP EKONOMİK MESELEYİ SİYASETE ÇEKİP SİYASET ŞOV YAPANLAR VAR...
İNTİHAR EDEN ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİSİ BİRİNDEN YARDIM İSTESEYDİ ÖNCE GİYİMİNE BAKILIRDI SONRA CEP TELEFONUNA VE SONRA ŞÖYLE DENİLİRDİ:
HİÇ YARDIMA MUHTAÇ BİRİNE BENZEMİYOR...
Her suç topluma sorulmuş bir sorudur.
Hepimiz suçluyuz diye geçiştirilemez.
Bir şehirde biri bir gece aç uyuduğunda o kişinin vebali tüm şehrin boynuna biner
ve bu vebal bir şekilde ödenir...