Eğer biri kaderinizde varsa ,tüm dünya size karşı olsa bile mutlaka kavuşursunuz diye bir cümleye denk gelmiştim zamanında. İs serisi,benim için bu cümle demek. Zorlukla,imkânsızlıkla,acılarla örülü bir yoldu İs ve Korhan’ın yolu. #daluyku ile bu yolun sonuna geldiğimize hala inanamasam da , onlara veda ederken buruk bir sevinç var içimde.
.
Nurşan ve Korhan, tüm acıları geride bırakmaya hazır olsalar da geçmiş peşlerini bu kitapta da bırakmıyor. Ama iyi ki Diyar Dede var da,Korhan’ı zapt edebiliyor. Tüm karakterlerin ilk kitaptan son kitaba kadar karakter gelişimleri çok güzeldi. Özellikle Korhan. İlk kitapta ne kadar çok kızdıysam ,son kitapta o kadar çok bağrıma basmak istedim yaralı çocuğumu. Korhan’ın en büyük nefreti,en büyük aşkı oldu.İs ile beraber yaşamaya başladı Korhan.Buraya ne yazsam,seriyi bilmeyenler için spoiler olacak. O yüzden çok da detay veremiyorum. Ama birbirlerini nasıl sevdikleri,nasıl her şeye rağmen birbirlerinden vazgeçmediklerini herkes bilsin.
.
Yan karakterler Akşın,Anka,Yağış,Ezrak ve daha nicesi. Hepsi seriye ayrı bir renk kattı. Onlar arkadaş değil kardeşti. Her birinin hikayesi içimi sıcacık yaptı. Yüreğimde hep özel bir yere sahip olacak bu seri. Günlerce Müslüm Gürses dinleyip , ağlamamı bana hiçbir şey unutturamaz. Binnur ne yazsa yüreğime dokunuyor zaten ama Korhan ve İs,en özel yere sahip olacaklar. Okumadan ne demek istediğimi anlayamazsınız. O yüzden okuyun,okutun. Sonra gelin beraber ağlayalım
