İnsanlar hakikat hakkında ileri geri konuşmaya, onu sulandırmaya bayılırdı ancak bir yerde biterdi tiyatro, saf hakikatle karşılaşınca insan, onun saflığı üstüne değil konuşmayı, düşünmeyi bile imkansız hale getirdi ve o zaman başlardı işte Tefekkür.