Mustafa Kutlu

BEN BİR DOMATES AĞACIYIM.
Ve Üşüyorum, çünkü salata olmak üzereyim. Bir de zeytin yaprağı olarak hayata dönmek isterim. Uzuuuuun bir sofrada Akdeniz adıyla çıplak seralarda yetişmiş yalnız yeşillikler ile ilişkiye hazır olarak aynı ortamda bulunmak üzere bir domatesim. Biraz daha yaklaş, ilk sayfayı arala domatesin sayfası olmaz mı? YOK, Artık daha neler. Ağaçta yetişen bir dometesken sayfalarımı da aldım, bu konuda aldığım torpilli referanslarım var yani . Bir de ikinci el edebiyat anlayışı sürümüyle aynı ortamda, lak lak lak muhabbetlerinden sıkıldım. Tek boynuzlu bir domates olsam tadım yine domates olur muydu? Bu düşüncelerim çekirdeklerimin kalori hesabı olarak var olmamasındandır. Ki ben var olabilir miyim? Bak şuradan sırıtan hergeleye düşüncelerini random atarak gül emi, ilk doğan evladın da "Baba" değil de random atsın sana. Bir dometesi anlatmak için sadece iyi, kırmızı, güzel, kaliteli diyorsan sakince o dometesi geri yerine bırak çünkü onu haketmiyorsun. Arada açın kendinizi bir kitabı açmak yerine arada gözlerinizi göğe ve mavi yerine mürekkep karası düşüncelere salın. Sokakta geçen bir çingenenin sepeti olmayı hayal ediyorum az sonra konu oradan Afrikadaki iç siyasete her an katabilir. Bir de her aklıma geleni söylerim. Bana gözünü kestiren yaşlı kadınlar için bu dürüstlükse yazarlarca yeni sayılan bir edebiyat hali. Şimdi ben bir dometes miyim?

Kitapdaki Bulgaryalı Ali karakterini açıkcası çok sevdim haksızlığa karşı dik duruşu,hoşsohbetli olması ve bütün kötü olaylara rağmen neşesini yitirmemesi ister istemez bu karaktere sempati beslememe sebep oldu. Kitabı okuyunca insan kendini gerçekten bir kasabada yaşıyormuş gibi hissediyor. Yazarin bize anlattigi kasaba hayatı o kadar gerçek ki. O samimiyet ortami,bir olay oldugu zaman herkesin duyması vs. çok hoşuma gitti. Kitapta en çok hosuma giden yerleden biriside particilik kavramının anlatildiğı yer oldu. Kitabın sonuna doğru biraz yüreğim burkulsada okumaktan büyük keyif aldıgım bir kitap.