Bazen daha fazladır her şey,
Bi eşikten atlar insan.
Yüzüne bakmak istemez yaşamın,
O kadar azalmıştır anlam.
O zaman hemen git radyoyu aç,
Bi şarkı tut.
Ya da bi kitap oku mutlaka,
İyi geliyor.
Ya da balkona çık,
Bağır bağırabildiğin kadar.
Zehir dışarı akmadan,
Yürek yıkanmıyor,
Ama fazla da üzülme,
Hayat bitiyor birgün.
Ayrılıktan kaçılmıyor
Hem çok zor,
Hem de çok kısa bir macera ömür,
Ömür imtihanla geçiyor.
benim bakış açıma göre, maneviyat ihtiyacı ifadesini mutlaka bir inanç cemaatine ait olmada bulmamalıdır. Aslında burada her ikisi de farklı düzeylerde, doğal ve meşru, ama karıştırılması yanlış olan iki eğilim var: bir yanda varlığımızı, acılarımızı, düş kırıklıklarımızı aşkınlaştıracak, hayata ve ölüme -yanılsamalı da olsa- bir anlam katacak bir dünya görüşüne özlem; öte yanda, her insanın içinde yaşattığı onu kabul eden, onu tanıyan ve fazla söze gerek kalmadan anlaşacağı bir cemaate bağlı olduğunu hissetme ihtiyacı.
Sayfa 81Kitabı okudu
