"Raskolnikov konuşmadan ona bakmaya devam ediyordu.
-Yani benim suçum, kendi evimde korunmasız bir kızı sıkıştırmam ve onu 'tiksinç önerilerimle aşağılamam'dır, öyle değil mi? (Herkesten önce kendim itiraf ediyorum bunu!) Yalnız, kabul ediniz ki, ben de bir insanım... et nihil humanum...* Kısacası, ben de âşık olur, sevebilirim (ne yaparsınız, böylesi şeyler bizim irademizle olmuyor). Bu durumda da her şeyin açıklanması son derece doğallık kazanıyor. Burada bütün sorun şu: Ben bir canavar mıyım, yoksa bir kurban mı? Kurbansam, nasıl bir kurban? Düşünün, ben sevdiğim kıza benimle birlikte Amerika'ya ya da İsviçre'ye kaçmasını önerirken, belki de ona karşı sonsuz bir saygı besliyorum içimde. Yalnızca bu da değil. Her ikimiz için mutlu bir gelecek kurmayı düşünüyorum. İnsan aklı, algılaması, tutkuların tutsağı oluyor çoğu kez. Ben belki de ondan çok kendime kıydım..."
* (Aslında da Latince) - İnsana aykırı değil!
Sen polisiye kitabısın kendine gel:))
Dertlerimle sizi üzdüysem bağışlayınız. Sizlerin sağlık haberlerini bize bildirmeyi ihmal etmeyiniz. Sizlerden gelecek haberler, bizleri burada mutlu ediyor.
Sonsuz selamlar ederim.
Seveniniz..
Sayfa 50 - TimaşKitabı okudu
Böyle mi olacaktı, insanı sonsuz derece mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı?
Sayfa 49Kitabı okuyor
Sonsuz dönüş teorisine göre, acılar karşısında devrilmeyen insan, bir yaşam ustasına dönüşebilir.
Sayfa 47 - Arthur SchopenhauerKitabı okudu
Rüzgârın hırıltıları, pencereden içeri dolan çocuk cıvıltıları, saatin tiktakları, musluktan damlayan su tıpırtıları, parkede sürüyen terlik tıkırtıları...
Geri gelmeyecek zamanın uzak hatıraları.
Hem bir kerelik hem sonsuzluğa açılan...
Hem biricik hem mühürlü bir sır gibi dünya döndükçe tekrarlanan...
Eski fotoğraflarda kendini kopyalayıp duran o sonsuz yok oluşa gizlenirler çoğu zaman.
Hepsi en mutlu anlarda bile kederli,en kederli anlarda bile umutlu, her daim bir şeylere gecikmiş, her zaman biraz pişman.
Sayfa 21 - Nermin YıldırımKitabı okuyor
Böyle mi olacaktı, insanı sonsuz derecede mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı?
Sonsuz soru işaretlerini birer birer çözdükçe ekip olarak mutlu oluyorduk. Fakat her seferinde zaman zaman umutsuzluğa düştüğümüzde oluyor, sanki sonsuz bir kuyudan su çeker gibi kalakalıyorduk. Ortak duyuş ve düşünüşün ifadesi olan kaya resimlerinde Sibirya'dan Anadolu'ya kadar aynı şekillerle karşılaşmak heyecanımızla birlikte soru işaretlerini de arttırıyordu.
Sayfa 73 - Azerbaycan Gobustan Çekimleri (2006)
"Böylece dünya benim için üç parçaya bölünmüştü: bunlardan biri benim köle olarak, yalnızca benim için uydurulmuş ve hiçbir zaman -üstelik nedenini asla bilemeden- bütünüyle yerini getiremediğim kurallar altında yaşadığım dünyaydı; Sonra benden sonsuz uzakta olan, içinde senin yaşadığın, idareyle, komutların dağıtılmasıyla ve bunların yerine getirilmemelerine kızmakla uğraştığın ikinci bir dünya vardı; son olarak da diğer insanların mutlu, buyruklardan ve boyun eğmekten bağımsız olarak yaşadıkları üçüncü bir dünya."
Sayfa 11
Dünyaları; rahat yaşamalarına, akıllı, erdemli ve mutlu olmalarına izin vermiyordu. Anneler ve aşıklar, uymak üzere şartlandırılmadıkları yasaklamalar, baştan çıkaran ihtiralar ve yalnız pişmanlıklar, salgın hastalıklar ve sonsuz yalnızlaştıran acılar, belirsizlikler ve yoksulluk: işe bütün bunlar onları güçlü hislere zorluyordu. Böyle güçlü hislerle (güçlü ama tek başına; umutsuz, bireysel bir yalnızlık içinde), nasıl istikrarlı olabilirlerdi?
Sayfa 65Kitabı okuyor
