Mutlu

Kitap ve Sen
Seninle kitaplar hakkında hiç konuşmadık. Sana kitapları ne kadar sevdiğimi söyledim mi? Hatırlamıyorum. Ben kitap aşığı biriydim her zaman, sadece okumaya küstürmüştü beni, yaşadığım talihsiz bir an. Beni ben yapan en büyük unsura küsmüştüm ve ağzım dolu dolu sövmüştüm. Bana hediye ettiğin hiç bir kitabı okumaya cesaret edemedim. Çünkü okuduğum her kitapta sana emek sarfedecektim. Ben emek sarfetmekten yıllarca korktum. Sonra bir gece yarısı bütün emeklerin koynuna sokuldum. Ben kitap okumayı senden önce bıraktım. Seninleyken bir kitap yaşamaktaydım. Seni sana yazacaktım, yaptığım her hamlede. Bir gün romantik biriydim, bir gün narsist, bir gün öpücük öpen, bir gün tokadınla gülen, ben senden hep korktum. Evet ben yıllarca hayatın okuma kısmında yoktum. Bir yazarın ellerinde, ya hayatımı bulsaydım ya o yazar bana bir ‘mutlu’ son yazsaydı. Nasıl yaşardım. O vakit okuduğuma şahit olduktan sonra. Çok sıkılırdım. Çok daralırdım. Ben, ‘mutlu’ olduktan sonra. |mutlu|