Insan psikolojisi, anksiyete, depresyon, sorgulamalar ve pes etmeme üzerine yazılmış, harika bir kitap. Bir insan nefes alıp, verirken bile bir hayat mücadelesi verdiğini fark edemiyor. Kitap psikolojik bir gerilim ve kendini ispatlama üzerine kurulu. Kendi iç sesini dinlerken olsun, dinlemekten kaçarken olsun şizofrenik mi acaba diye düşünmeden edemiyorsunuz. Acabalar sizi sürüklüyor, kim katil sorusundan ziyade, acaba bir ceset var mı ile daha müsemma oluyorsunuz kitap boyunca. Kendi ayakları üzerinde durmak isteyen ve mutlu bir çocukluk geçirmiş bir insanın da anksiyete, depresyon ve benzer ruhi hastalıklarla, zayıflıkları ile yüzleşiyorsunuz. Sonuna dek gerilim peşinizi bırakmıyor. Kesinlikle beklentimin çok üstünde bir eserdi. Tavsiye etmekten, mutluluk duyuyorum.
Risale-i Nur bu asrın ihtiyaçlarına göre yazılmış bir tefsirdir:
Bu eseri okuduğunuzda anlarsınız ki;
-İmanın bütün esasları akla yatkın ve uyumludur. Dinlerin değeri özellikle son iki asırda bilimin gelişmesiyle birlikte düşüyordu. Materyalist ve ateist insanların sayısı artmış ve insanlar çözümü farklı yollardan aramaya başlamıştır. Çünkü; eğer bir şey hakkında bir iddianız varsa, insanlar iddianızla ilgili mantıklı deliller ister. İddiaların ispatlanabilir oluşu özellikle bu asırda çok önemlidir. Bu dinler için ve tabii ki İslam için de geçerlidir. İşte burada Risale-i Nur Külliyatı devreye giriyor. Kur'an'ın 4 ana konusu olan; Tevhid, Nübüvvet, Haşir ve Adalet arasındaki ilişkiyi açıklıyor Risale-i Nur.
-İbadet çeşitleri ve sorumlulukları konusunda okuyucuyu ikna eder. Çünkü sebeplerini ve hikmetlerini gösterir, ispat eder. Örneğin; namazın 5 vakit olmasının hikmetleri, namazın ruhen, cismen, bedenen ağır olmadığını, kılmamanın; iman zaafiyetinin, psikolojik faktörlerin sebeplerine nokta atışı yapıp tespit etmesi ve çözümleri. Mesela, faiz Allah tarafından neden yasaklanmıştır ve hikmeti nedir? Toplumsal ve sosyolojik açıdan neden haram olduğunu gayet veciz şekilde ifade eder. Gibi...
-İman ile insan psikolojisi arasındaki ilişkiyi analiz eder. Modern insanın en büyük problemi ‘maddecilik akımı’ (materyalizm) dir. Müslüman olsun olmasın çağımız insanı, maddecilik felsefesinden çok fazla etkilenmiş olduğu halde, din ve manevi şeyler insanın hayatında çok az yer tutuyor. Genel olarak; ölümü düşünme, çok fazla kazan, kazandığında da çok fazla eğlen, anı yaşa sadece, takıl ve eğlenmene bak. Yani ‘hayvan gibi yaşamaya çalış’ demek bu. Fakat bu mantık insanlığa huzur ve mutluluğu getirmedi. Evet, teknolojiler, modern hayatlar, medeniyetin getirmiş olduğu zaruri olmayan ihtiyaçları tüketmesi insanları tatmin etmiyor. Maddeci felsefe, insanların manevi açlığı için hiçbir şey önermiyor. İnsanların en büyük problemi olan ölüm ve sevdiklerinden ayrılma problemine karşı bir çözüm sunmuyor. Bize dediği ‘anı yaşa ve bunları düşünme’. Sizce bu mantıklı mı? Peki Bediüzzaman ne diyor?
Ey zevk ve lezzete mübtelâ insan! Ben yetmiş beş yaşımda, binler tecrübelerle ve hüccetlerle ve hâdiselerle ayne’l-yakîn bildim ki: Hakikî zevk ve elemsiz lezzet ve kedersiz sevinç ve hayattaki saadet, yalnız imandadır ve iman hakikatleri dairesinde bulunur. Yoksa, dünyevî bir lezzette çok elemler var; bir üzüm tanesini yedirir, on tokat vurur gibi, hayatın lezzetini kaçırır. (10.Söz)
Bediüzzaman şu 2 şeyi çok net bir şekilde açıklıyor: 1.Bu evreni, Allah’dan bağımsız bir şekilde açıklayamazsın. 2.Asla Allah'dan bağımsız bir şekilde huzurlu hissedemezsin.
Bu eserleri okumaya başladığınızda anlayacaksınız ki aslında inanılmaz bir mutluluk yolculuğuna başlamışsınız.
Risale- Nur’ları okuyorum ama anlayamıyorum veya neden değerli zamanımı okunacak onca kitap varken bu kitaplara ayırayım diyenler için: https://www.youtube.com/watch?v=hH-XBbSIYhY
//‘Zamansızlık’; Günümüzde, sorunların kaynağı aslında. Zamansız sevgiler, ortaya hep ayrılıklar, uzaklıklar, yalnızlık ötesi yalnızlıklar, ruh bozuklukları, psikolojik sarsıntılar getiriyor. Zamansız kaybedişler, derin ve kapanmaz yaralar açıyor.Bir gün ansızın bir el avucunuzun içinde buz gibi oluyor, ambulansla gönderdiğiniz insan tabutla dönüyor, babanızı alıp götürüyorlar, 8 ay onsuz yaşıyorsunuz tüm duyguları.. Zamansız gelen insanlar, bir daha gidecek diye her gece bakıyorsunuz yerinde mi..Hastanede yoğun bakım kapısında beklediğiniz , ölecek denen hasta sonrasında yaşıyor, beyniniz ölecek diye kodladığı için, her an ölecek psikolojisi oluyor. Zamansız yaşanan acılar, ‘AMANSIZ’ diriliyor kalpte...Yastığa başınızı koyduğunuzda, uyuşturucu çekmiş gibi kafanız uyuşuyor, beyniniz bir bilgisayar gibi çöküyor, doktordan önce tümör teşhisi koyuyorsunuz.Tümör, sadece hastalık değildirki. Tümör, hastalıklı düşünceler sonrası , kafanı hissedememek, kafanın uyuşması, sonrasında çevrende gördüğün nesnelerin bulanıklaşması, çoğu zaman nerde olduğunun aniden farkına varıp , hala yaşıyor muyum ya, diye düşünerek bir iç çekiştir. Zamansız mutluluk, korkutur insanı.Hele bünye acıya alıştıysa, geçici gelir mutlulukta.. Zamansızlık yorar insanı, bir süre sonra beklemez olur insan.Zamanı unutur, tarihleri, saatleri unutur..Ölümü bekler sadece, hayatın başı ve devamından daha güzel gelir hayatın sonu..Özlemle bekler, selâyı.. Zamansızlık, devâsı olmayan , her an her yerde karşımıza çıkabilecek bir rahatsızlıktır...Ve buna yakalanan, kolay beri kurtulamaz elinden.. |Aişe BOZDEMİR🔏
106 okunma
106 okunma-Mehtap_Kayaoglu725.jpg)
11 okunma
7 okunma
129 okunma
171 okunma
63 okunma