Öğretmen konuşuyor:
"İnsanların çoğu mutluluktan korkuyor. Onlar için bu sözcük alışkanlıklarının bir bölümünü değiştirmek ve kimliklerini yitirmek anlamına gelir. Çoğu zaman başımıza gelen iyi şeylere layık olmadığımızı sanırız. Onları kabul etmeyiz çünkü kabul edecek olursak tanrıya borçlanmış olacağımız duygusuna kapılırız.
Söyle düşünürüz: 'En iyisi mutluluk kapısından şu içmemektir, yoksa boşaldığı zaman korkunç acı çekeriz.'
Küçülmek korkusuyla, büyümeyi unuturuz. Ağlamak korkusuyla, gülmeyi unuturuz."
Sayfa 50Kitabı okudu
Birisine sürekli kendimi anlatmak istiyorum. Onunla güzel yanımı paylaşmak istiyorum, en güzel yanlarımı ona göstermek istiyorum. Sadece bu kötü yaşantımdan uzaklaşıp birisine odaklanmak istiyorum. Çünkü kimse üzemez beni. Çünkü bir şeyler geliyor aklıma. Tatlı mesajları, gülümsediğim zamanlar...
Mutluluktan uyuyamadığım geceler bile oluyor, çok
Bazen konuşmak istersin, içinden geleni söylemek istersin. Sadece istemekle kalırsın çünkü söylemek istediğin kelimeler bir bir dizilir iki dudağının arasına ama söyleyemezsin, tek bir kelime bile edemezsin. Bir yumru oturur boğazına, düğümlenir orda söylemek istediğin cümleler. Gözlerin parıldar ama mutluluktan değil, göz yaşlarından parıldar. Gözlerin dolar, ağlamak istersin ama onu da yapamazsın. Konuşsan ağlarsın, o yüzden konuşmamayı seçersin... Her zaman ki gibi içine atarsın her şeyi...🍂
Böyle bağıra çağıra ağlamak istiyorum...
Kimse nedenini sormadan , soru sormadan , sessizliğimden anlayıp yanımda olsun , sarılsın ve ben beynimin içindeki o düşünceler ; pranga şeklindeki kilidinden , gözyaşlarım gibi akıp gitsinler istiyorum...
Yaşamak istiyorum ama düşüncelerimle değil .
Hayallerimi gerçekleştiremeden ölmek istemiyorum ama yaşamak çok da zor ... Bu düşüncelerde sıkışıp kaldım kurtulmayı iple çekiyorum, mutluluktan kurtuldum diye bağırıp gözyaşlarımla son kez o düşünceleri akıtıp bitirmek istiyorum
''Bir ikilidir ağlamak ve gülmek. Ağlamak, sanılanın aksine çaresizlik, zayıflık, güçsüzlük demek değildir bence. Gariptir belki... Ama ben ne zaman ağlayan birini görsem için gerçekten acısa dahi bir miktar da sevinirim. Çünkü üzülmeyi becerebilen bir kişi, sevmeyi de bir o kadar iyi becerebilir. Çünkü ağlayabilen bir insan gülmenin o mükemmel kıymetini belki de daha iyi anlayabilir. Bilirim ki ağlayan bir kişinin kalbi henüz nasır tutmamıştır. Yüreği katılaşmamış, duyguları bitmemiştir. Hani derler ya 'Kalp ağlamazsa gözyaşı da akmaz...' İşte böyle bir şey... Sevindiğinizde, mutluluktan uçacak olduğunuzda nasıl kahkahalar atarsınız ya! Üzüldüğünüzde de dökülen gözyaşları bir o kadar değerlidir.''