Bu Gidişat Nereye?
"Şimdiye kadar kimse taklit yoluyla büyüklüğe ulaşamamıştır."
Samuel Johnson
Herkes aynı şeyi düşünse, herkes aynı şeyi söylese, herkes aynı müziği dinlese, herkes aynı yoldan yürümeye çalışsa nasıl olur sizce?
Büyük ihtimalle "Çok farklı olur." demezsiniz.
Günümüz insanları sürekli bir kalabalığa, bir kitleye karışma
BAZEN ROMANTİKLİĞİM TUTUYOR :)))
Sevdaya dair yazılmış bütün şiirler, aşk özlemiyle anlatılmış çoğu masallar.. Sevmeyi öğrenmek, sevilmeyi hazmetmek gerek. Kıymeti bilinmeli aşkın, aşk hakkını verenle yaşanmalı...
Her yürek tadamaz saf sevgiyi, her insan beceremez koşulsuz sevmeyi! Beklenti girince iki yürek arasına, gölge düşer aşk yoluna. Sana gelemese de, karşında oturmaya gücü yoksa da, belki hiç dokunamayacak olsan da, hatta hiç göremeyeceğini bilsen de sevebiliyorsan eğer; kalk ayağa, bak aynaya senin sol yanında bir cevher var bunu sakın unutma. Aşık Veysel misali, görmeden sevmeyi bilmektir ya asıl mağrifet, hatta ve hatta sevdiğin mutlu olsun diye vazgeçmeyi göze alabilmektir asılda sevmek! Yeni nesil aşklara inat, bencil duygular barındırmadan, sırf kendini mutlu etmek için yanında tutmaktansa,mutlu olacağına inandığın diyarlara ellerinle yolculamaktır yürekten sevmek.
Hadi canım sende kim yapar bunu demeyin, bakın Aşık Veysel var önümüzde ne güzel bir örnek. “Başkasıyla mutlu olacağına, benimle mutsuz ol” mantığı dolaşıyor günümüzde ortalarda. İşte bu yüzden yitip gidiyor sevgiler, tükeniyor ilişkiler. Mutsuzluğa mahkum oluyor insanlar. “Sen mutlu ol ne olur” diyebilmek neden bu kadar zor gelir insana.İnsan nasıl göz yumar kendi mutluluğu için sevdiğinin mutsuzluğuna. Haydi şimdi siz söyleyin bana sevgi bunun hangi köşesinde!
Bir söz var çok severim:
Sevmek sadece görmekle olsaydı,
Aşık Veysel görmeden destan yazar mıydı sevdasına?
Sevmek bu kadar güzelken, günlük heveslere adanmak neden. Her seven kendi destanını yazsa ve mutsuz insan kalmasa ...
Aşk hakkını verenin olsa...
kitapanaliz.net/deneme/askin-ha...
Yare Veysel olabilmek…
Sevdaya dair yazılmış bütün şiirler, aşk özlemiyle anlatılmış çoğu masallar.. Sevmeyi öğrenmek, sevilmeyi hazmetmek gerek. Kıymeti bilinmeli aşkın, aşk hakkını verenle yaşanmalı...
Her yürek tadamaz saf sevgiyi, her insan beceremez koşulsuz sevmeyi! Beklenti girince iki yürek arasına, gölge düşer aşk yoluna. Sana gelemese de, karşında oturmaya gücü yoksa da, belki hiç dokunamacak olsan da, hatta hiç göremeyeceğini bilsen de sevebiliyorsan eğer; kalk ayağa, bak aynaya senin sol yanında bir cevher var bunu sakın unutma. Aşık Veysel misali, görmeden sevmeyi bilmektir ya asıl mağrifet hatta ve hatta sevdiğin mutlu olsun diye vazgeçmeyi göze alabilmektir asılda sevmek! Yeni nesil aşklara inat, bencil duygular barındırmadan, sırf kendini mutlu etmek için yanında tutmaktansa,mutlu olacağına inandığın diyarlara ellerinle yolculamaktır yürekten sevmek.
Hadi canım sende kim yapar bunu demeyin, bakın Aşık Veysel var önümüzde ne güzel bir örnek. “Başkasıyla mutlu olacağına, benimle mutsuz ol” mantığı dolaşıyor günümüzde ortalarda. İşte bu yüzden yitip gidiyor sevgiler, tükeniyor ilişkiler. Mutsuzluğa mahkum oluyor insanlar. “Sen mutlu ol ne olur” diyebilmek neden bu kadar zor gelir insana.İnsan nasıl göz yumar kendi mutluluğu için sevdiğinin mutsuzluğuna. Haydi şimdi siz söyleyin bana sevgi bunun hangi köşesinde!
Bir söz var çok severim:
Sevmek sadece görmekle olsaydı,
Aşık Veysel görmeden destan yazar mıydı sevdansa?
Sevmek bu kadar güzelken, günlük heveslere adanmak neden. Her seven kendi destanını yazsa ve mutsuz insan kalmasa ...
Aşk hakkını verenin olsa...
Demet Belhan
