Mehmet Emin Özdemir tekrar paylaştı.
Ne, biliyor musun gönül yorgunluğu? Kendinden soğuyorsun.
Sözünden soğuyorsun. Geçmişinden soğuyorsun. İnandıklarından soğuyorsun. Baktığın yüzlerden soğuyorsun.
Roland Barthes Aydınlık Oda'da "Fotoğrafın özü, temsil ettiği şeyi doğrulamaktır" der. Hem zaman zaman hayatı sorgularken doğan geçmiş fotoğraflara yeniden bakma isteğinin hem de kendisini, varlığını fotoğraflayan, varlığında iz yaratan olarak konumlandırma arzusunun temelinde yatan şey, fotoğrafın özünde barındırdığı işte bu "var olmanın kanıtı", bu "oldu, yaşandı" özelliğidir.
Sayfa 6 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Terapötik çalışmada fotoğraf çekmek, başa gelen olayları özümsemeyi, geçmişte kalan bir yere dönmeyi, donuk bir resimden kurtulmayı ya da durumu farklı bir açıdan değerlendirmeyi sağlar.
Sayfa 4 - Türkiye İş Bankası Yayınları
Okur Takip Önerileri
ELFİDA
“Yüzün geçmişten kalan, aşka tarif yazdıran
Bir alaturka hüzün, yüzün kıyıma vuran
Anne karnı huzuru, çocukluğumun sesi
Senden bana şimdi zamanı sızdıran
Şımartılmamış aşkın sessizliğe yakın
Kim bilir kaç yüzyıldır sarılmamış kolların
Sisliydi kirpiklerin ve gözlerin yağmurlu
Yorulmuşsun, hakkını almış yılların
Elfida, bir belalı başımsın
Elfida, beni fark etme sakın
Omzumda iz bırakma, yüküm dünyaya yakın
Elfida, hep aklımda kalacaksın
Elfida, sen eski bir şarkısın
Elfida, beni fark etme sakın
Omzumda iz bırakma, yüküm dünyaya yakın
Elfida, hep aklımda kalacaksın”
Haluk Levent Acil
Mehmet Emin Özdemir tekrar paylaştı.
Bir başka insanı, kişiliğinin en derindeki çekirdeğinden kavramanın tek yolu sevgidir. Sevmediği sürece hiç kimse, bir başka insanın özünün tam olarak farkına varamaz.
Sayfa 126 - okuyan us
Mehmet Emin Özdemir tekrar paylaştı.
“Ne var ki her şey kusurludur ve en güzel günbatımının daha güzeli, bize uykuyu getiren hafif yelin daha huzurlusu hep vardır.”
Sayfa 28Kitabı okudu
Mehmet Emin Özdemir tekrar paylaştı.
"Bir insanı en iyi kendi dilindeki şarkılar anlatırdı. İnsan, memleketinin dilinde ağlar, memleketinin şarkılarında huzur bulurdu."
Kayıtsız kimlikler, İnci Yılmaz Şimşek
Sayfa 96 , Gülnar Yayınları
Mehmet Emin Özdemir tekrar paylaştı.
~
❝
Topla gül goncalarını toplayabiliyorken,
Zaman akıp gidiyor:
Aynı çiçek sana bugün gülümserken,
Yarın solup gidiyor.
❞
~
Sayfa 24 - Bilge Kültür-SanatKitabı okudu
Mehmet Emin Özdemir tekrar paylaştı.
Zamanın oyunu keşfedildi, bizler parçasıyız bu düzeneğin ve işleyiş biçimini görebiliyoruz artık: Paslı asla yok edilemez, kaba saba bir alettir zaman, bozulan yegane parçası büyüsüdür. Ekmeğin, yatmaya giderken yaktığımız lambanın; kalemin kağıdın ve avuç içi kuru, üzeri çilli o küçük elin tuttuğu eski bir fırçanın anlamı yok: Göğe yükselmeyecek simgeler bunlar, toprağın geri vermediği tohumlar.
Mehmet Emin Özdemir tekrar paylaştı.
"Annemle babamı alıp uçsuz bucaksız bir çöle koysak,zıt yönlerde yürüyeceklerine emindim.Tut ki karşılaştılar,birbirlerine adlarını bile sormaz,öylece geçip giderlerdi.Ama işte şimdi bir balkonda yan yana koymuştu hayat onları.Biri onları aynı öyküye yazmıştı."
