Yenə o bağ olaydı, yenə yığışaraq siz
O bağa köçəydiniz.
Biz də muradımızca fələkdən kam alaydıq,
Sizə qonşu olaydıq.
Yenə o bağ olaydı, səni tez-tez görəydim,
Qələmə söz verəydim.
Hər gün bir yeni nəğmə, hər gün bir yeni ilham,
Yazaydım səhər axşam.
Arzuya bax sevgilim, tellərindən incəmi ?
Söylə ürəyincəmi ?
Yenə o bağ olaydı, yenə sizə gələydik,
Danışaydıq, güləydik.
Ürkək baxışlarınla, ruhumu dindirəydin,
Məni sevindirəydin.
Gizli söhbət açaydıq, ruhun ehtiyacından,
Qardaşından, bacından.
Çəkinərək çox zaman söhbəti dəyişəydin,
Mənimlə əyişəydin.
Yenə bir vuraydı, qəlbimiz gizli-gizli,
Sən ey əsmər bənizli.
Ah men gunden-gune bu gozellesen
isikli dunyadan nece el cekim ?
bu yerle carpisan, goyle ellesen
dostan,asinadan nece el cekim?
Heyat dedikleri bu kesmekesden
qelbimde, qanimda yanan atesden
geceden,gunduzden,aydan, gunesden
bu engin fezadan nece el cekim?
Mehriban sevgilim qarsimda durdu ,
Yene sairliyim basima vurdu,
Mende mecnun tek maraqla sordu;
-Bu saci leyladan nece el cekim?