Şu Hortumlu Dünyada Fil Yalnız Bir HayvandırAhmet Şerif İzgören · Elma Yayınevi · 202223,7bin okunma
Ama hayatın bana dayattıklarından çıkardığım naçizane sonuç şudur ki; insanlar çocukken ve yaşlanınca küçücük şeylerden bile mutluluk damıtabiliyorlar.
Sayfa 39Kitabı okudu
Bu kitap elime ulaştığı için kendimi öylesine şanslı hissediyorum… Kitabı okuduktan sonra İstanbul’a gidip abartılmasına hak verdiğim her bir yanından buram buram tarih kokan bu şehri birde bu kitap sonrası gezip görmeye o kadar heves ettim ki umarım en kısa zamanda seni görmek nasip olur İstanbul haricinde tarih din bilim o kadar iç içe girmiş bu kurguya sahip mükemmel bir makale adeta. Herkesin okuması gerektiğine inandığım ve abartılması gerektiğini düşündüğüm bi kitap. İçindeki konular ispatları ile sizlerin karşısına çıkıyor. Okurken tüylerinizin diken diken olacağını hissedeceğiniz ve elinizden düşürmeyeceğinize inandığım bi serüvene girmek isterseniz naçizane tavsiyemdir :) Keyifli okumalar ! 
Esrar-ı Havas
Real’i sille tokat, tükü rüğe boğarak salonun nerdeyse bir ucundan öbür ucuna sürdüler. Önce yumrukluyorlardı, sonra Real’in yumruklan savuşturmak için hiçbir çaba harcamadığını görünce tokat lamaya, atkılarının püskülleriyle vurmaya başladılar. Anlaşı lan, işin gerisini Rosendo’ya havale etmeyi düşünüyorlardı.
Rosendo sırtını karşı duvara vermiş, tek bir söz söyleme den kıpırtısız duruyor, öylece cigarasını tüttürüyordu. Ama, bizim birazdan farkına varacağımız durumu belki de çoktan çakozlamışçasma, ufaktan bir kaygı dolanıyordu yüzünde.
Kasap hâlâ dimdik ayaktaydı, birkaç sıyrığı vardı, o kadar.
Bizim kaşalotlarsa adamı küfür kıyamet Rosendo’nun önüne doğru sürüklüyorlardı. Real, Rosendo’yla yüz yüze gelince, ilk kez bir kelâm salladı.
Gözünü kan bürümüştü; yüzünü ceketinin koluna silip, sanırım şöyle bir lâf etti:
“Bana kuzey yakasının oralarda Francisco Real derler. Bu sapısiliklerin üstüme saldırmasına sesimi çıkarmadıysam, adam gibi bir adam arıyorum da ondan. Riyavet o ki, bıçak oynatmada usta biri varmış bu çöplükte. Hacamatçı derler miş. Dediklerine göre, bitirim adammış. Bizi de bir şereflen- dirse diye düşündük. Kimbilir, naçizane, bir şeyler kapardık kendisinden belki de...”
Rafet Canpolat yazdı...
Değerli dostum Mehmet bey;
Öncelikle yoğun emekle ve titizlikle yazmış olduğunuz bu güzel eser için sizi kutluyorum. Kitap belli yaş aralığına hitap etmesine rağmen 63 yaşındaki bir okuyucun olarak görüşüm olumludur.
Naçizane izlenimim; Her şeyden önce gayet akıcı ve oldukça sürükleyici,dili samimi ve tanıdık. Bilinmeyen kelimelerin parantez içerisindeki karşılıklarını hazır bulmamız kitabı elimizde tutma süresine ve akıcılığına katkı sağlamıştır.Aralara serpiştirilmiş şiir parçacıkları dilimize konan çikolata kırıntıları gibi tat vermiştir.. Romanı elime aldığımda aşk romanı olduğunu görünce beklemediğim bir sürprizle karşılaşmış oldum ama iyi de oldu; asla bu yaşıma kadar para verip bir aşk romanı almayı denememiştim böylece bir aşk romanı okuma şansını elde etmiş oldum.
Bir başka sürpriz de finalde yaşadım ama zaten genelde yazarlar final sürprizleri yapıyor olmalarından dolayı hazırlıklıydım yine de hükmü bize bırakman, can alıcı o silahın elimizde kalması çok muzipçe olmuştur. Roman biterken yüzümüzde tebessümle kitabı kitaplığımın baş köşesine koymam emeğinizin karşılık bulmasıdır.
Saygı ve hürmetlerimle değerli yazar.
25.03.2022 Bursa
Rafet CANPOLAT
Deniz kenarında maviyle baş başaysan EFELYA
• •
Fikirlerim iyi ya da kötü diye iddia etmem,
Sadece benim naçizane düşüncelerim işte...
• •
Sayfa 54 - Aylak Adam Yayınları
Sultanım , Şahım
Azad eyle bu teni , daha da zarar vermesin bu bedeni
Yumuşaktır benim kabuğum , tan eylemeye gelmez ,
Sensin benim umudum azad eyle beni
Zordur insan ağırdır ahir zaman,
Gideyim kırayım bu kafesi
"Vicdanımız kuruyor. Babalarını erken kaybetmiş yetim çocukların masum başlarını koyacakları göğüsler çok tan çöktü, farkında mısınız?
Göğüs çöktükçe zulüm tepemizde kalıyor. Kavisli ve dolaşık geçmişimizse, bozuk düzenimizin telleri olmuş. Duyduğunuz sesler bu yüzden içli ve bu kadar derinden geliyor.
Şimdi bir türlü sığamayıp, delice bir kavgaya tutuştuğumuz, adına Anadolu denen şu kadim topraklarda, binlerce yıl önce hüküm sürmüş, bir Hitit kralının oğul larına bıraktığı vasiyete bakın isterseniz: 'Öldüğümde beni, usulünce yıkayın, göğsünüze yaslayın ve toprağa bırakın. Bu kadar."
Hayatın en yalın ve en efsunlu meseleleri, ölüm ve yaşam, anne-baba-çocuk arasındaki zor muhabbet, büyümek ve yaşlanmak üzerine... Vefalı bir oğulun gözüyle. Bilhassa ölümün, ölümle başetmenin olağanüstülüğü ve olağanlığı üzerine... "Alışmaya" direnen bir hekimin gözüyle.
Taşranın sıcak kucağı ve serin kasveti üzerine... Orayı hem içinden hem dışından bilen bir evladının gözüyle.
Türkiye'nin ipin ucundaki yakın tarihinin gölgesi... Kalbi avucunda birinin gözüyle.
Ercan Kesal ' dan, aynanın kenarındaki fotoğraflar misali hayat parcaları, sohbet makamında insan hikayeleri.
Okuyun, tavsiye edin. Zira ben sizlere naçizane tavsiye ediyorum. Eminim seveceksiniz.
