Fransız edebiyatın'dan devam ederken Victor Hugo'dan sonra Emile Zola'yı okumak da ayrı bir tat bıraktı bende. Hugo, sayfalarca betimleme ve soyut imgelere yer verirken ki bu da bazen okuyucuda olay olgusuna biran önce dönme hissi uyandırabiliyor, Zola buna hiç mi hiç yer vermemiş eserinde. Bence zaten bu da Zola'nın naturalist bir yazar olmasından kaynaklanıyor. Orhan Kemal okumayı sevenler kesinlikle aynı tadı alacaklardır. Zola, işçi olgusunu, açlığı, ezilmişliği o denli güzel islemiş ki karakterlerle beraber üzülüp, sisteme onlarla beraber kafa tutup acı çekebiliyorsunuz. Kesinlikle tavsiye ederim.
