Carlyle, halkın bir ölü kil kütlesi olduğunu ve bir heykeltıraş olmazsa hareketsiz,öylece kalacağını söylüyor.Ama bir sanatçı,büyük bir insan,bir kahraman çıkar ortaya: Bir Sezar,Napolyon, Büyük Petro,Sokrat,bir Muhammed... kili avucuna alır,öyle veya böyle bir biçim verir ona; insanlardan,halk yığınından istediği şeyi yapar.