Hey bir zaman bakıp bakıp
Seyrine doyamadığım!
Şimdi gurbette bırakıp
Sesini duyamadığım!
Evde kapanıp kaldın mı?
Seyrana çıkıp güldün mü?
Başkalarının oldun mu?
'Benimsin!' diyemediğim!
Akıtıp gözüm yaşını
Hatırlarım gülüşünü;
Kıvırcık saçlı başını
Göğsüme koyamadığım!
Dik yamaçların selisin,
Sen benden daha delisin,
Şimdi kimlerin kulusun?
Başını eğemediğim!
Nasıl vurgunum bilirdin,
Niçin benden yüz çevirdin?
Kimlerin koynuna girdin?
Öpmeğe kıyamadığım!
Sabahattin Ali
Bir şey paylaşmak istiyorum. Şiir seviyorum diye benimle sevdiği şiirleri paylaşan insanlar çok güzelsiniz siz biliyorsunuz değil mi? Siz şiir attığınızda ben sadece mutlu olmuyorum inanın, dünyanın güzel ve iyi insanlarla dolu olduğuna dair inancım da artıyor o zaman, umudum büyüyor. Doğum günlerimde bana şiir hediye eden dostlarım var hayatımda ilk defa bir kadına şiir yazdım diyen eşsiz bir arkadaşa sahibim mesela ve buradan da daha önce hiç duymadığım şiirleri benimle tanıştıran ya da çok sevdiğim defalarca okumuş olduğum şiirleri bana yeniden anımsatan siz değerli okurlar iyi ki iyi ki varsınız. Çok şanslıyım ben galiba şiiri nasıl sevmem söyleyin bana. Her şey bu kadar şiir dururken hayatta. :)🌸
Otobüste gördüm seni,
Güzelyalı konak seferi,
Arka koltuktaki belki,
Olabilir belki ilerdeki,
Otobüs bir durakta durdu,
Gözlerimiz o anda buluştu,
Bu kız kimdi, adı neydi,
İnerken saçları uçuştu.
Tekrar nasıl görürüm seni,
Bu şehir bize izin verir mi,
Hangi metro, gemi seferi,
Bir etkinlilk, müzk konseri,
Bu şehir sana beni verir mi.
Seni yalnızlığından tanıdım
Kirpikleri kırık çocuk
Çiğneyip durduğun dudaklarından.
Gözlerin küllenmiş yangın yeriydi
Bir eylül göğünün bulut kümeleri
Donuk bakışlarında;
Hüznün nasıl da benziyordu
Benim ilk gençliğime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni..
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..
Özdemir Asaf
Hani Kurşun Sıksan Geçmez Geceden
Yiğit harmanları, yığınaklar
Kurulmuş çetin dağlarında vatanların
Dize getirilmiş haydutlar
Hayınlar, amana gelmiş
Yetim hakkı sorulmuş
Hesap görülmüş
Demdir bu
Demdir
Visal
Beni zaman kuşatmış, mekan kelepçelemiş;
Ne sanattır ki, her şey, her şeyi peçelemiş...
Perde perde veralar, ışık başka, nur başka;
Bir anlık visal başka, kesiksiz huzur başka.
Renk, koku, ses ve şekil, ötelerden haberci;
Hayat mı bu sürdüğün, kabuğundan, ezberci?
Yoksa göz, görüyorum sanmanın öksesi mi?
Fezada dipsiz sükut, duyulmazın sesi mi?
Rabbim, Rabbim, Yüce Rab, âlemlerin Rabbi, sen!
Sana yönelsin diye icad eden kalbi, sen!
Senden uzaklık ateş, sana yakınlık ateş!
Azap var mı alemde fikir çilesine eş?
Yaşamak zor, ölmek zor, erişmekse zor mu zor?
Çilesiz suratlara tüküresim geliyor!
Evet, ben, bir kapalı hududu aşıyorum;
Ölen ölüyor, bense ölümü yaşıyorum!
Sonsuzu nasıl bulsun, pösteki sayan deli?
Kendini kaybetmek mi, visalin son bedeli?
Mahrem çizgilerine baktıkça örtünen sır;
Belki de benliğinden kaçabilene hazır.
Hatıra küpü, devril, sen de ey hayal, gömül!
Sonu gelmez visalin gayrından vazgeç, gönül!
O visal, can sendeyken canını etmek feda;
Elveda toprak, güneş, anne ve yâr elveda!
