Kitabın tamamı
TARHUN
Bir tüccarın kızı olan Tarhun, ablalarına hiç benzemiyordu. Fereng,
Sultan, Mahsan, Begüm, Moluk ve Anka’nın, yani tüccarın öbür altı
kızının her birinin ayrı bir şımarıklığı, çeşit çeşit istekleri vardı.
Bazen, onların gürültülerini, oyunlarını duyan mahallenin erkek
çocukları sokağa fırlarlardı. Tüccarın kızlarının neşeli
Herkese yetecek kadar gökyüzü var hâlâ. Herkese yetecek kadar ağaç, kuş, çiçek... Kelebeklerin kanatlarında herkese yetecek kadar renk, biçim... Herkese kendini duyuracak kadar ses, çınlama, aks-i seda... Herkese değecek bakış... Herkesi doyuracak kadar ekmek, aş... Herkesi peşinde koşturacak kadar umut, herkesi umutlandıracak kadar hayal...
Nasıl? Ne biçim bir masal bu?
-Nereye?
+ Nereye mi? O gece babamın parayı gömdüğü yere.
-Demek gömmüş!
+Evet, ya... yerini unutmuş.
-Unutmuş mu?
+ Evet , unutmuş . Yirmi sene parasının nerede olduğunu bilmeyen zengin biri olarak yaşamış. Harika, değil mi? Ancak ölüm döşeğinde hatırladı
-Nasıl? Ne biçim bir masal bu?
+Hayır , gerçek bay Kont! Sonra yine aynı hayat! Bitmeyen ıstırap... Zengin olup ihtiyaç içinde kıvranmak ... Sonra ben ! Sonra birden benim elime geçti. Artık ben, bağımsız biriyim...
Sayfa 77
Sevgi Masalı...
Günlerden bir gün Padişah'ın kızı havuzda yıkanırken
bir güvercin gelip yakındaki nar ağacına konmuş.
"Güzel kız, ne hoş görünüyorsun! Aşık oldum sana.
Hadi çık şu süt havuzundan da daha iyi göreyim seni," demiş.
"Seni utanmaz kuş!" demiş Prenses.
"Buradan gitmeni buyuruyorum. Ben Padişah'ın kızıyım.
Kimsenin
Sayfa 19 - Can Çocuk YayınlarıKitabı okudu
