Başka olmayı, erkekle suç ortaklığı içine girmeyi reddetmek, kadınlar için üst kastla kurdukları ittifakın kendilerine sağlayacağı avantajlardan vazgeçmek anlamına gelecektir. Efendi-erkek, kul-kadını maddi olarak koruyacak ve onun varoluşunu doğrulama görevini üstlenecektir. Ekonomik riskin yanı sıra, kadın kimseden yardım almaksızın kendi ereklerini yaratma zorunluluğunu getiren özgürlüğün metafizik riskinden de sıyrılır böylece. Gerçekten de her bireyin, etik bir iddia olan kendini özne olarak olumlama iddiasının yanında bir de özgürlüğünden kaçma ve kendini bir şey olarak oluşturma eğilimi vardır. Bu zararlı bir yoldur, çünkü edilgen, yabancılaşmış, yitik birey, yabancı iradelerin kurbanı olur; aşkınlığından koparılmıştır, her çeşit değerden yoksundur. Ama kolay bir yoldur bu. Böylelikle sahici [aurhenrique] bir biçimde üstlenilmiş varoluşun iç sıkıntısı ve gerginliğinden kurtulunmuş olur. Kadını Başka olarak oluşturan erkek, karşısında derinlerde yatan suç ortaklıkları bulacaktır. Böylece kadın kendi kendini özne olarak talep etmez, çünkü bunun için gerekli somut araçlardan yoksundur, çünkü onu erkeğe bağlayan zorunlu bağın karşılıklılığını ortaya koymaksızın bu bağı hisseder ve çünkü çoğu kez Başka rolünden hoşlanır. Ama bu noktada ortaya bir soru çıkmaktadır: Tüm bu tarih nasıl başlamıştır?
Sinemaya karşı değildim, ama benim için hiçbir zaman fazla bir önem taşımamıştı, on beş yılı aşan öğretim ve yazma hayatımda bir kez bile filmler üzerine bir şeyler söyleme gereği duymamıştım. Herkes nasıl görüyorsa ben de öyle görüyordum onları, zaman geçirten bir şey olarak, hareketli bir duvar kâğıdı ya da sabun köpüğü gibi. Resimler ne kadar güzel ya da çarpıcı olursa olsun, beni asla sözcüklerin tatmin ettiği kadar etmiyordu. Çok fazla şey sunulduğunu hissediyordum, seyircinin hayal gücüne fazla bir şey bırakılmıyordu; çelişkili olan şuydu ki, filmler gerçeğe öykünmeye ne kadar çok yakınlaşırlarsa, dünya- yı temsil etmekte o derece başarısız oluyorlardı; ki dünya çevremizde olduğu kadar içimizdeydi de. Bu nedenle, içgüdüsel olarak, siyah beyaz filmleri renklilere yeğle- miştim, sessiz filmleri de seslilere. Sinema görsel bir dildi, iki boyutlu bir ekrana görüntüler yansıtarak öyküler anlatma biçimiydi. Ses ve renk eklenince üçüncü bir boyut yanılsaması doğdu, ama bu aynı zamanda görüntülerin saflığını alıp götürdü. Artık bütün yük görüntülerin üzerinde değildi; ses ve renk, filmi kusursuz bir karma araca, yani olabilecek dünyaların en iyisine, dönüştürmek yerine, güçlendirmeleri gereken dili zayıflatmışlardı.
Sayfa 24
Kitle İmha Silahı Medyanın İmhası
Rusya Avrupa'ya ait yani batı çetesinin 81 yayın organının yayınını kesti.
Putin bir devrim yapıyor adeta.
Bunu biz de yapmamız gerekiyor.
Kitle imha silahı medyayı imha etmeyen her ülke ve toplum imha olur.
Bir toplum içinde ikilik istemiyor ise batı sömürge çetesinin tüm yayınları durdurulmalı
