Paris okulunun, yüzyılımızın birinci yarısındaki karmaşık evrimi özetlenmek istenirse; 1905-1914 döneminin, izlenimci Natüralizm tarafından gözden düşürülen katıksız formun prestijinin yeniden sağlanmasına yöneldiği söylenebilir. 1918’den sonraki dönemde, ister dışavurumcu ister simgesel anlayış içinde(Gerçeküstücülük) olsun, kimi zaman, formun zararına imgenin bir kez daha yüceltildiğini görüyoruz. Jean Lurçat’nın, formu imge içinde ete kemiğe bürüyen sanatı ise, resimde yeni bir dönemin açıldığını gösteriyor gibidir. Ne var ki bu arada, mutlak soyutlamanın tüm dünya sanatçılarının amacı haline geldiğini ve gerçeğe olan ilgilerini silip süpürdüğünü, ama bundan sonra da gerçekliğin yeniden önem kazandığını da söylemeliyiz.
Sayfa 536Kitabı okuyor
19. yüzyıl boyunca, Fransız dehasının sürekliliğini dört büyük çığır gösterdi. Bunlar, yeni klasisizm, romantizm, gerçekçilik (natüralizm)& izlenimciliktir. Birbirlerine karşı bir dizi tepkiden doğmuş olmalarına rağmen, tarihsel açıdan ele alındıklarında, bu akımlar, kurmacadan - doğaya, düşünsel kurgudan-duyumların saptanmasına, ideal güzellikten-gözlemlenen olguya yönelen sürekli evrimden başka şey değillerdir
Sayfa 428Kitabı okuyor
Düșüncelerin değișimi; edebiyat, sanat ve felsefe alanlarında daha da hızlı tecrübe edilir. Romantizm, natüralizm,
mistisizm gibi akımlar birbiri ardına ortaya gikip tarihe karışırken bir gün önce alkışlanan bir sanatçı yahut yazar, ertesi
gün șiddetle hor görülür.
Sayfa 119
Eski Yunanlıların büyük plastik keşfi, derinliği bulmalarıdır ve onlar, düzlem-geometriyi ortaya koyduktan sonra katı cisimlerin hacmini ölçme yönteminin ilkelerini de saptamışlardı. Sınırsız mekanın üç boyutlu bir sisteme indirgenebileceğini kavramak için onların akılsal düşüncesinin ortaya çıkması gerekliydi.
En eski çapların sezgisel Natüralizm, yunan sanatında akılsal olarak planlanan bir gerçeklik haline geldi. Eski Yunanlılar, her formu şekillendiren orantı, ölçü, kompozisyon ve ritim kavramlarını, sayı yasalarına göre sağlam bir biçimde saptadılar. Onların estetiğinde, bir bütünün tüm parçaları bir denklik içindedir ve ortak bir ölçeğe göre oranlanmıştır.
Böylece büyüsel ya da tanrısal tutsaklıktan kurtulan sanat, tüm misyonunu kendi içerisinden çıkarıp benimsiyordu ve her sanat, uyumun keşfedilmesine, uyumsuzlukları aşarak birliği ve bütünlüğü bulmaya yöneliyordu.
Sayfa 82Kitabı okuyor
Natüralizm;
Bu akıma göre insan doğuştan iyidir; çünkü yaratanın elinden çıktığında her şey iyidir. İnsanın elinde her şey bozulur. Toplum insanı bozar, onun istenmedik davranışlar göstermesine neden olur.
Sayfa 112Kitabı okuyor
Parçalanmış Bir Zihnin Haritası; Fernando Pessoa Rehberi
Fernando Pessoa, 20. yüzyılın en etkileyici şairlerinden biri olarak kabul edilir ve eserleriyle modernizmin önde gelen figürlerinden biri olarak tanınır. Ancak, Pessoa'nın en dikkat çeken özelliği, farklı takma adlar altında yarattığı çoklu kimlikleridir.
Fernando Pessoa'nın Önemli Eserleri ve Kullanılan Kimlikleri Rehberi;
Kimlik: Alberto
Yine celal Şengör yine saçma sapan çelişkiler .
Çok saçma .! İnanmak doğal secmenin ortaya koyduğu bir kalıtımsal özelliktir demek te bir inançtır . Cümle kendi içinde çelişiyor . Dini inanc ilkel toplumların sosyal çimentosu lafı zirvalamaktan başka bir şey değildir . Keza kendisinin konuyu açıklarken delil diye sunduğu şeyler bilim değil naturalizmdir . Naturalizm de inançtır ! İnanç rahatlık verir diyor . Tam aksine inanç rahatlığı alır ve sorumluluk yükler . Baştan aşağı saçmalamış
Lavinia
@bicevirmen
·10 April 01:11
Her şeyden önce "inanmaya'' programlı bir toplumuz. Annemize babamıza inanırız, öğretmenimize inanırız, devlet büyüklerimize inanırız, din kitaplarına inanırız, ...inanırız
da inanırız. Bu inançlarımızın bazıları çok derin ve köklüdür. Mesela anneye inanmak, doğal seçmenin ortaya çıkardığı kalı tımsal bir özelliktir: Yavrunun hayatta kalmasını sağlar. Babaya inanç, ta avcı olduğumuz kaba taş devrinden bize miras kalan bir özelliğimizdir. Onun da hayatta kalmamıza katkısı vardır. Dine inanç, ilkel toplumların sosyal çimentolarından biridir. Çevresinde toplanılan bir düzen yaratır. İnanmak rahatlık verir.
Ama aynı zamanda da rehavet verir. Problemi olmadığına veya problemlerini kendi çözemeyeceğine inanan bir adamın rahatlığını bir düşününüz. Halbuki her şeyin kuşkulu olduğunu düşünen bir insan rahat yüzü görmez. Gelgelelim araştırıcılar da işte bu "rahatsız" insanlar arasından çıkar.
