İnsan içinden yenilemeyince dışından eskir.
Sayfa 351Kitabı okuyor
“Hiç olmazsa karanlık samimi,“ diye mırıldandı, “hiç olmazsa tek rengi var onun.“
Sayfa 208 - Timaş Yayınları, 1. Baskı Ekim 2017Kitabı okuyor
"Halifesin, dikkat et egemen değilsin.
Tanrı’dansın, Tanrı değilsin. Manzursun nazar değilsin. Sadece yerini
tutansın. Kendisi değilsin.
Kutsal nefesten üflendi sana. Kendini kutsal nefes sanma. Ruhumdan,"denmiş. Ruhum, denmiş sanma.
Bir şeysin, ama kendini her şey zannedip de aldanma.
Varlık nedenini unutma.
Senin haddin buraya kadar. Haddini bil. Ötesine kalkışma.
"
"Bana, dedi, sen isim ver, varlığım senin olsun.
Bana öyle bir isim ver ki senin adının yanında dursun.
"
"Oysa kadın öyle mi? Hepsinin verdiği haz dünyaya bakarken, bir tek kadının küçücük
bedeni yüce arşa kadar yol açıyor. Çünkü bir meleğe en fazla o benziyor. Fark edene de
etmeyene de bu güzellik en fazla Seni hatırlatıyor: O baş döndürücüye her bakan, bilse de
bilmese de, Alemlerin Yaratıcısı’nın kudretini seyrediyor. Onunla esriyor, onunla kendinden
geçiyor. Değil mi ki ruhun ulaşabileceği en üst nokta, ikisinin teninin arasında duruyor.
Mestî. Değil mi ki hazla ebedilik vehmi aynı yerden doğuyor. Bir kez çağırırsa karşı durmak
mümkün olmaz. Göz görse gönül dayanmaz. Gönül dayansa ten kulak asmaz.
"
Kibir secdenin tam tersi.
Meleğin secdesi gibi. Şeytanın da kibri, Âdem’in Âdemliğinin gereği.
Aşkın yolu, mezhebi, meşrebi belliydi. Bıraktı kendini aşkın oluruna. Ne kadarsa o kadardı.
Gün gelir yarattığınız sen ile gerçek sen'in aynı olmadığını fark etmeye başlarsınız.
O ben'in bu ben'den haberi yoktu ama bu ben o ben'den haberdardı. Öyleyse bir yerlerde de bu ben' i seyreden başka bir ben vardı.
Sayfa 497
Bir sıkıntının geçeceğine duyulan güven, ona dayanmanın tek çaresiydi.
Dönen göklerin sırrı âşıkların âh'ındandır, bir bakıma evren âşıkların yüzü suyu hürmetine vardır.
Sayfa 80Kitabı okuyor
Âh eden âşık'ın niyazla da olsa nazla da olsa iltica ettiği yegâne makam Allah'tır. Âşık'ın zikri; "Allah!" diye başlar, "Allah!" nidalarının sonundaki âh hecesinin üzerinde kısalır ve derinleşir. Sonunda âh'ın elifi de kalkar ortadam. Bir nefes halinde sadece he vurgusu kalır. Âşık, ünlemini kaybeder, bir nefesten ibaret kalır.
Sayfa 80Kitabı okuyor
O kadar yetindi ki kendine verilenlerle Mücella, kendisinden istenmeyenleri bile kendiliğinden çıkarıp verdi.
Sayfa 49Kitabı okuyor
Sayfa 446…
Sayfa 446. Eğer’’ Trabzonlu’’ denecek bir tip varsa -ki vardı-, onun, burnu kopup yere düşse gururundan eğilip almayan ama kendisine emanet edilen bir avuç samanı korumak uğruna kendi samanlığının yanmasını da göze alan insanlarının en saf temsilcisi…
Sayfa 446Kitabı okudu