Nazan Bekiroğlu

Nur, bir yâ harfi gibi bükmüş belini,yatıyordu. Bütün ölü çocuklar ölmeden önce yâ harfi biçiminde kıvrılıp yatar, yâ harfinin bana dair alfabede yeri vardı. Uzandım baş ucuna. Beyaz yastığında, ağzının tam yanında küçücük elinin ayası kadar bir kan lekesi,kan pıhtısından yaratılmış olsa da, bir çocuğa en az yakışan şey yine kandı.

"Ey sıkıntı şiddetlen, nasılsa geçeceksin."

Bir sıkıntının geçeceğine duyulan güven, ona dayanmanın tek çaresiydi.

"Hikâyemden haberdar, haberimden hissedar olasın.."

Sonunda düşüncelerini bir tarafa bıraktı üniversiteli genç, Setterhan'a İstanbul'u tam da onun istediği gibi anlatmaya başladı. Evet böyle bir şehir dünya yüzünde bir daha yaratılmış olamazdı ve galiba şimdiden İstanbul'u özlemeye başlamıştı.

Seni kirpiklerimle öldürürüm diyen yâr
Aman sakın durmasın öldürürse öldürsün.

Alım güzellikten hoştur derler
Yârimde bundan da var ondan da

Şükür mü şikâyet mi bu dil neyi anlatır
Gönül bu hikâyeyi uzattıkça uzatır