"Bir çocuk sevinci olmak isterdim,
Kahkahalarla kutsanmış.
Umut gibi aydınlık,
Saf sevgiden oluşmuş.
Masum, kirlenmemiş,
Kirletilemez bir çocuk ..."
.***
Nazım Hikmet.
.
Dönüp duran bir çark
Akıp giden bir zaman
Yine, yeniden bir sabah
"Günaydın, yaşamak..."
***
-Nazım Hikmet-
“Ben yanmasam, sen yanmasan, biz yanmasak… Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa…”
Sayfa 32 - (e-kitap)
Yıkan da, yaratan da biziz,
Yıkan da yaratan da biziz bu güzelim, bu yaşanası dünyada.
Yoruldun ağırlığımı taşımaktan
Ellerimden yoruldun
Gözlerimden gölgemden
Sözlerim yangınlardı
Kuyulardı sözlerim
Bir gün gelecek ansızın gelecek bir gün
Ayak izlerimin ağırlığını duyacaksın içinde
Uzaklaşan ayak izlerimin
Ve hepsinden dayanılmazı bu ağırlık olacak.
İnsan büyüdükçe ve çok düşündükçe mutsuzlaşıyor. Daha fazla çok şey öğrendikçe şaşırmaktan, hayret etmekten, hayal kurmaktan uzaklaşıyor. Gerçekliğin sert ve soğuk duvarlarına çarpıyor... Oysa ki gerçek olan ne ise düşünmemeli. Hayatın akışında süzülüp gitmeli. Nazım Hikmet'in dediği gibi düşünmek güzeldir ama çok tehlikelidir!
Neden sancılar eksik olmaz iyi insanların yüreğinden?
Rüzgâr kanatlı atlılar gibi geçti hayat
O şimdi ne yapıyor, şu anda, şimdi, şimdi?
Kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilir
ben ayrılıkların
kimi insan ezbere sayar yıldızları
ben hasretlerin
Sayfa 103Kitabı okudu
Henüz vakit varken, gülüm,
Paris yanıp yıkılmadan,
henüz vakit varken, gülüm,
Yüreğim dalındayken henüz,
Sayfa 95Kitabı okudu
Ağaçlar anılardan uzun yaşar...
Sayfa 85Kitabı okudu
İnsanoğlunun ömrü belki lüzumundan fazla kısa belki lüzumundan fazla uzun...
Bir tek daha içelim...
