Ben
alaca karanlığında son sabahımın
işitilmemiş bir türküyü duyacak,
dostlarımı ve seni göreceğim
Ve yalnız yarı kalmış bir aşkın acısını
toprağa götüreceğim!...
Güneşi istiyor kalbimde bir yer..
Dönüp duran bir çark
Akıp giden bir zaman
Yine, yeniden bir sabah...
Hoş geldin!
Kesilmiş bir kol gibi omuz başımızdaydı boşluğun…
Hoş geldin! Ayrılık uzun sürdü.
Özledik.
Gözledik…
Hoş geldin!
Biz bıraktığın gibiyiz.
Ustalaştık biraz daha taşı kırmakta, dostu düşmandan ayırmakta…
Hoş geldin.
Yerin hazır. Hoş geldin.
Dinleyip diyecek çok.
Fakat uzun söze vaktimiz yok.
Yürüyelim..
Nazım Hikmet
Artık bende sıkıldım güçlü görünmekten,
İçim düğüm düğümken başka düğümleri çözmekten
Herkese yetişmekten ama hep kendime geç kalmaktan.
Artık seninle biz, düşman bile değiliz
Bir şey tıkandı şurama, söylemezsem beni boğacak.
"....
En yakınlarım, en yakın dostum
taşladılar beni, taşladı.
Ve mavi gözlü kadın yoldaşlarımı satıp
başımı bana bağışladı...
Karardı içim
Karardı içim...
Kulaklarımda kazma sesleri.
İçimde
ıslak bir toprak
kazılmaya başladı...."
Kaybolmuş bir dünya geçiyordu,
Bir insan yüreğinden.
Ne güzel bir vazgeçiş
Büsbütün unuttum seni eminim
Maziye karıştı şimdi yeminim.
Kalbimde senin için yok bile kinim,
Bence sende şimdi herkes gibisin.
Nazım Hikmet
Ve ölüm
Birleştirmiyor
Ayırıyor insanları
Bu dünyada nasıl bir başına kalıverdin, darmadağın oluverdin?
-Nazım Hikmet Ran
Türkiye işçi sınıfına selâm!
Selâm yaratana!
Tohumların tohumuna, serpilip gelişene selâm!
Bütün yemişler dallarınızdadır.
Beklenen günler, güzel günlerimiz ellerinizdedir,
haklı günler, büyük günler,
gündüzlerinde sömürülmeyen, gecelerinde aç yatılmayan,
ekmek, gül ve hürriyet günleri.
Türkiye işçi sınıfına selâm!
Meydanlarda hasretimizi haykıranlara,
toprağa, kitaba, işe hasretimizi,
hasretimizi, ayyıldızı esir bayrağımıza.
Düşmanı yenecek işçi sınıfımıza selâm!
Paranın padişahlığını,
karanlığını yobazın
ve yabancının roketini yenecek işçi sınıfına selâm!
Türkiye işçi sınıfına selâm!
Selâm yaratana!