Seni çok göresim geldi. Ne olur ne olmaz, dünya hali bu, bir kere daha göreyim seni.
Kalbimi bunaltan bu dört duvar mı?
Ölümden öteye köy var mı?
"....
Savul!
Savul!!.
Savuuuul!!!.
Buda'ya kurban geliyor.
Sarı saçlı, mavi gözlü bir kadın
beyaz, kar gibi..
Kadının canına kıyacaklar gibi..
Mavi gözlü dilber kurban gidiyor, kurban...
. . . . . . . . . . . . . . . .
Dran!
Drrrran!.
Drrrrrrrran!!!..."
Ben, bir insan,
ben, Türk şairi komünist Nâzım Hikmet ben,
tepeden tırnağa iman,
tepeden tırnağa kavga, ve ümitten ibâret ben…
Kendi vicdanında özgür,
Kendi gökyüzünde göçebe.
Seni seviyorum, bugün, bu saat, bu dakka seni seviyorum demekten başka sana söyleyecek sözüm yok.
Sen sen sen!
"Senin sevginle doluyum, senin hatıranla doluyum, senin rengin ve çizgilerinle doluyum."
Yüzün sonsuzluk gibi güzel
Ben, bütün bilinen ağrılarına bakmaksızın, yaşamayı seviyorum... Kavgayı seviyorum, sonun - sonuna erişilemeyeceğini bildiğim için, erişilecek sonları seviyorum. Yaşamaya inanıyorum, kavgaya inanıyorum, parça parça birbiri ardına gelen sonlara erişerek, sonun - sonuna doğru akılıp gidildiğine inanıyorum.
Nazım Hikmet, Yazılar 1
Bıraksın peşimizi kendi yüreğinin kabuğunda yaşayanlar!
İnsan birisi ile yaşlanmalı, birisi yüzünden değil.
Fakat bir an bile durmayacak yüreği buzun altında sıcak kara kan gibi akıp gidenin!..
