Kitap bir şiir kitabı olmasına rağmen bir öykü tadında ilerliyor. Haydarpaşa garından farklı saatlerde kalkan iki trenin yolcuları ve onların hikayeleriyle başlayan kitap bize en yalın haliyle II. Paylaşım Savaşı dönemi Türkiye'sinden bir panorama sunuyor. Nazım bunu büyük bir ustalıkla, sınıf bazında sunuyor biz okurlara. Köylüsü, mahkumu, jandarması, gazetecisi, tüccarı, haini, vatanperveri, soylusu, soysuzu her sınıf ve dünya görüşünden insanı tanıştırıyor bizlerle. İki tren de Anadolu'nun içlerine yol alırken ülkenin savaş koşullarındaki durumunu da öğrenmiş oluyoruz Usta'nın dilinden. Manzaramız, açlık, yoksulluk, hıyanet, suç ve öfkedir.
Nazım çok büyük bir adam. Gözlem yeteneğini, öfkesini, halkına ve vatanına olan sevgi ve bağlılığını her mısrada görüyoruz. Düşmanı olan alçak düzene karşı öfkesini yitirmeden demir parmaklıklar ardında nasıl bir aydınlıkla ve umutla bekleyerek kaleme aldığı bu eseri okumadan bu ülke tarihini ve insanını tanımaya dair verdiğiniz her çaba boş kalacaktır.
